Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Θεσσαλονίκης
Ναι στην αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων, όχι στην αδιέξοδη πρακτική και τις διαιρέσεις του ΠΑΜΕ

Αυτή η θέση αποκτά ιδιαίτερη σημασία μετά την κυβερνητική αλλαγή και τις εξαγγελίες για δικαίωση αιτημάτων των εκπαιδευτικών, όπως η επιστροφή των διαθέσιμων και η κατάργηση της τράπεζας θεμάτων. Το εκπαιδευτικό κίνημα δεν μπορεί να μείνει θεατής. Πρέπει να διασφαλίσει ότι όχι μόνο θα πετύχουμε τη συνολική δικαίωση σε αυτά, αλλά και ότι θα ανοίξει μια εποχή διεκδικήσεων και κατακτήσεων με βάση και τη θέση της ΟΛΜΕ για ενιαίο 12χρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο.
Σε ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ υποστηρίζει ότι οι Παρεμβάσεις με την πρόταση που κατέθεσαν για τη συμμετοχή των ΕΛΜΕ της Θεσσαλονίκης στις κινητοποιήσεις κατά τις μέρες συνεδριάσεων του Γιούρογκρουπ με θέμα και το ελληνικό δημόσιο χρέος, είχαν χαρακτήρα φιλοκυβερνητικό και υπέρ της πληρωμής του χρέους από τους εργαζόμενους.

Είναι σαφές ότι όσα καταλογίζονται από το ΠΑΜΕ δεν ισχύουν. Δεν είναι σαφές όμως τι προτείνει το ΠΑΜΕ. Γιατί άραγε, ενώ διακηρύσσει σε όλους τους τόνους πως “το κίνημα πρέπει να σηκώσει τη δική του σημαία και μ’ αυτή να διαδηλώνει: για τη μονομερή κι ολοσχερή διαγραφή του χρέους, που δεν είναι του λαού, για την αποδέσμευση από τα σιδερένια δεσμά της ΕΕ και ΝΑΤΟ με το λαό ιδιοκτήτη του πλούτου παράγει και νοικοκύρη στον τόπο του”, δεν κατέθεσε την πρότασή του στις ΕΛΜΕ; Γιατί δεν την έβαλε σε ψηφοφορία; Και για να πάμε πιο πίσω, ας εξηγήσει στους συναδέλφους γιατί δεν ψήφισε το αίτημα για διαγραφή του χρέους στο συνέδριο της ΟΛΜΕ; Γιατί όταν κατατέθηκε στο ίδιο συνέδριο πρόταση από τις Παρεμβάσεις υπέρ της εξόδου από την ΕΕ πάλι δεν την ψήφισε;
Αν το ΠΑΜΕ πίστευε ότι είναι αναγκαίο να κινητοποιηθούν οι ΕΛΜΕ με αυτό το πλαίσιο, έπρεπε να το βάλει σε ψηφοφορία. Οι Παρεμβάσεις θα το ψήφιζαν, γιατί θέση τους είναι ότι το εκπαιδευτικό και λαϊκό κίνημα οφείλουν να παρέμβουν στις κρίσιμες πολιτικές εξελίξεις για να μη βρεθεί δέσμια η χώρα με μια νέα συμφωνία πληρωμής του χρέους που θα υποθηκεύει το μέλλον. Σε αυτή την κινητοποίηση η ρήξη και έξοδος από την ΕΕ μπορεί, από σύνθημα, να γίνει αναγκαίο αίτημα του λαού. Φαίνεται πως η στάση αμηχανίας και η έλλειψη εμπιστοσύνης στη λαϊκή κινητοποίηση οδηγεί το ΠΑΜΕ σε αυτή τη στάση: να μην έχει πρόταση κινητοποίησης, ενώ η κοινωνία διαδηλώνει, αλλά και αναζητά.
