Διακήρυξη των Παρεμβάσεων ΔΕ Θεσσαλονίκης για τις εκλογές για το 17ο συνέδριο της ΟΛΜΕ

Οι ανάγκες μας, τα δικαιώματά μας, το σχολείο των οραμάτων μας δεν μπαίνουν σε διαπραγμάτευση!

• Όχι σε νέα συμφωνία, δανειακή Σύμβαση, μνημόνια, επιτροπεία με ΕΕ και ΔΝΤ
• Παλεύουμε στο «σήμερα» με το βλέμμα στο «αύριο»… Συνεχίζουμε τον αγώνα για ψωμί-παιδεία-ελευθερία-δημοκρατία
• Ενιαίο δημόσιο και δωρεάν δωδεκάχρονο σχολείο για όλα τα παιδιά και όλους τους εκπαιδευτικούς.
• Άλλαξε τους συσχετισμούς! Πάρε τα σωματεία στα χέρια σου!                   

Οι εκλογές για το 17^ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ διεξάγονται στο μετεκλογικό τοπίο των ατελείωτων διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για την επίτευξη «αμοιβαίου επωφελούς έντιμου συμβιβασμού» με ΕΕ-ΔΝΤ και όχι την υλοποίηση των διεκδικήσεων των εργαζομένων…

Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 πλατιά λαϊκά στρώματα μαύρισαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου και εξαφάνισαν την «κυβερνώσα Αριστερά» της ΔΗΜΑΡ. Οι εργαζόμενοι, μετά από 5 χρόνια μεγάλων αγώνων, καταδίκασαν τις μνημονιακές πολιτικές. Ωστόσο από τις επιλογές της κυβέρνησης απουσιάζει ένα σχέδιο οργάνωσης του λαϊκού παράγοντα ώστε να ανακοπεί η επίθεση της ΕΕ και του ΔΝΤ που συνεχίζεται και να έρθει στο προσκήνιο μια πολιτική υπέρ των εργαζομένων.

Η συμφωνία κυβέρνησης-eurogroup στις 20 Φλεβάρη για παράταση της δανειακής σύμβασης (αποδοχή του χρέους αντί διαγραφής,  αξιολόγηση – εποπτεία από την Τρόικα των «τεχνικών κλιμακίων» και των «θεσμών», αποδοχή πλεονασμάτων για την αποπληρωμή του χρέους, άρνηση «μονομερούς ενέργειας»), ανοίγει το δρόμο για την εφαρμογή νέων μνημονίων με νέα αντιλαϊκά μέτρα. Οι λίστες του Βαρουφάκη περιέχουν: ιδιωτικοποιήσεις που συνεχίζονται, το ΤΑΙΠΕΔ που δεν καταργείται, ΕΝΦΙΑ που αναθεωρείται αντί να καταργείται, το αφορολόγητο όριο που αναζητείται, αύξηση του κατώτατου μισθού στο μέλλον και υπό διαπραγμάτευση με τους δανειστές, συλλογικές συμβάσεις που νοθεύονται, αρνητικές αλλαγές στο ασφαλιστικό κ.ά. Γίνεται ξεκάθαρο πλέον ότι στην ΕΕ δεν έχουν θέση ούτε οι πιο

στοιχειώδεις ανάγκες των λαών ούτε το δικαίωμα να αποφασίζουν για το μέλλον τους.

Είναι αποκαλυπτική η υποχωρητική στάση της κυβέρνησης που θέτει υπό έγκριση της ΕΕ και του ΔΝΤ ακόμη και το «πρόγραμμα της ανθρωπιστικής κρίσης»! Το πολυδιαφημισμένο νομοσχέδιο αντί για 2 δισ. που προέβλεπε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θα αφορά μόνο 200 εκατ. ευρώ. Το δόγμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ «ούτε ρήξη – ούτε υποταγή» είναι ο πιο σύντομος δρόμος προς την ταπεινωτική υποταγή συνέχισης της μνημονιακής πολιτικής.

Την ίδια στιγμή προωθείται ο «κοινωνικός αυτοματισμός» και η διάσπαση των εργαζομένων: επαναπρόσληψη των διαθεσίμων, αλλά με αφαίρεση των θέσεων από τους προβλεπόμενους διορισμούς, κατάργηση του 5ευρου στα νοσοκομεία, αλλά με κλιμακωτή επιβάρυνση στη συμμετοχή στα φάρμακα και στα χαμηλά εισοδήματα…

Οι κυβερνήσεις φεύγουνε, μα οι ανάγκες μας μένουν!

Να ξηλώσουμε τις μνημονιακές ρυθμίσεις στην εκπαίδευση

Η πολύπαθη εκπαίδευση και ο εκπαιδευτικός κόσμος συνεχίζουν να υποφέρουν από τις συνέπειες των μνημονιακών μέτρων που παραμένουν αναλλοίωτα. Οι προωθούμενες ρυθμίσεις (πάγωμα χωρίς κατάργηση της αξιολόγησης, αντικατάσταση πειθαρχικού, κατάργηση τράπεζας θεμάτων αλλά όχι συνολικά του «νέου λυκείου» και της μαθητείας, κατάργηση διαθεσιμότητας αλλά όχι της κινητικότητας) που αντικαθιστούν ακραίες νεοφιλελεύθερες επιλογές, διαμορφώνουν κλίμα «ανακούφισης», δε σηματοδοτούν όμως τις αναγκαίες αλλαγές που διεκδικεί το εκπαιδευτικό κίνημα. Ενώ «παγώνει» η αξιολόγηση, δεν «ξεπαγώνει» το καθεστώς «ωρίμανσης» που θα επιφέρει αυξήσεις στους μισθούς. Η τράπεζα καταργείται, αλλά τα εξεταστικά πλέγματα παραμένουν, τα ανταγωνιστικά σχολεία των πρότυπων καταργούνται, αλλά όχι όλα. Οι Διευθυντές θα συνεχίσουν να επιλέγονται με τις ίδιες διαδικασίες, με συμβολική γνώμη των συλλόγων. Η εξαγγελία για 1.000 διορισμών δεν καλύπτει τη μείωση κατά 30.000 των καθηγητών. Παραμένουν οι αντιδημοσιοϋπαλληλικές ρυθμίσεις «της ανάρμοστης συμπεριφοράς» και η συμμετοχής και δικαστών στα πειθαρχικά κ.ά.

Για την επαναφορά εκπαιδευτικών και ειδικοτήτων στα σχολεία, βασικό αίτημα του κινήματος, παρά τη θετική εξέλιξη της κατάργησης της διαθεσιμότητας – απόλυσης με το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου, υπάρχει έντονη ανησυχία για το αν όλο το δυναμικό που για 22 μήνες αγωνίζεται θα επιστρέψει στις θέσεις του.

Η μεγάλη καθυστέρηση (ψήφιση ρυθμίσεων, εγκύκλιος επιστροφής), η αναμόρφωση του προγράμματος στα τεχνικά που καλύπτει την επαναφορά περιορισμένου αριθμού συναδέλφων,  οι εκβιασμοί και οι πιέσεις των ΕΕ-ΔΝΤ, η επιμονή στην μη κατάργηση της κινητικότητας και οι επισφαλείς προσωποπαγείς θέσεις που προωθούνται, δεν επιτρέπουν εφησυχασμό. Μέσω της μικρής και μεγάλης κινητικότητας που υιοθετείται υπάρχει κίνδυνος συνεχούς μετακίνησης από τη μια βαθμίδα στην άλλη, αλλά και σε άτυπες μορφές εκπαίδευσης, όπως ΙΕΚ και ΣΕΚ. Την ίδια στιγμή δεν αναγνωρίζεται σαν προϋπηρεσία ο χρόνος διαθεσιμότητας, με συνέπεια τη δημιουργία δυο κατηγοριών σε θέματα υπηρεσιακά, συνταξιοδοτικά. Ούτε γίνεται κουβέντα για επιστροφή του 25% που παρακρατείται από την προηγούμενη αλλά και την τωρινή κυβέρνηση.

Σήμερα η κυβέρνηση δεν προωθεί κανένα από τα αιτήματα του κλάδου που σχετίζονται με οικονομικούς πόρους (επαναφορά ωραρίου, αυξήσεις μισθών, έκτακτη επιχορήγηση των σχολείων, κάλυψη κενών και μόνιμοι διορισμοί, μείωση τμήματων, κ.ά.), αρνείται τις Γνήσιες Συλλογικές Συμβάσεις, την κατάργηση της αντιδραστικής αξιολόγησης, συνεχίζει την παρατεταμένη υποχρηματοδότηση. Τα οξυμένα εκπαιδευτικά και εργασιακά προβλήματα παραμένουν.

Απολογισμός της διετίας

Ο κλάδος των καθηγητών την προηγούμενη διετία προσπάθησε να ξεπεράσει τον χρεοκοπημένο συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ και την αδράνεια της ΑΔΕΔΥ, αξιοποίησε τις αποφάσεις του 16^ου Συνέδριου της ΟΛΜΕ (Ιούνης  2013) και με τους αγώνες του (μεγάλη απεργία Σεπτέμβρης 2013, πολύμορφες κινητοποιήσεις για διαθεσιμότητα) συγκρούστηκε με τη γενικευμένη επίθεση. Συνέβαλε στην απονομιμοποίηση της μνημονιακής πολιτικής  κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ και στην εκλογική ήττα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Τα συμπεράσματα που αναδείχτηκαν καλούμαστε να τα αξιοποιήσουμε στο 17^ο Συνέδριο.

Η μεγάλη απεργία του Σεπτέμβρη του 2013 ήταν η μορφή πάλης που συσπείρωσε τον κλάδο στην προσπάθειά του να απαντήσει στις απολύσεις μονίμων και αναπληρωτών. Καταγράφουμε αρνητικά τη μη συμπόρευση στην απεργία των μεγάλων συνδικάτων ΔΟΕ, ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΠΟΕΔΗΝ, ΑΔΕΔΥ κ.λπ., την υπονομευτική στάση των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ που καταψήφισαν την απεργία, τη στάση του ΠΑΜΕ που καταψήφισε την απεργία και δε συμμετείχε στις απεργιακές επιτροπές και στις πανεκπαιδευτικές συγκεντρώσεις, τη στάση των ΣΥΝΕΚ που πρόκριναν την εκλογική λύση (επισκέψεις βουλευτών στα σχολεία, προτάσεις για σταμάτημα της απεργίας στο δεύτερο γύρο των Γ.Σ.). Ένας πολύμορφος, μαζικός και αποφασιστικός αγώνας που κρατάει 22 μήνες και μετράει νίκες εξελίχθηκε κυρίως από τους καθηγητές σε διαθεσιμότητα μέσα από τα σωματεία μας, αλλά και τα συντονιστικά τους (διαδηλώσεις, καταλήψεις, κάψιμο διαπιστωτικών πράξεων, «συμβόλαιο τιμής», συναυλίες κ.ά.)

Η μάχη ενάντια σε αυτοαξιολόγηση–αξιολόγηση απονομιμοποίησε την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών, αποκάλυψε το ρόλο του αυταρχικού μοντέλου διοίκησης όλης της εκπαιδευτικής ιεραρχίας.

Για τους πολιτικούς στόχους του κινήματος.

Οι πολιτικοί στόχοι του 16^ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ (ανατροπή της πολιτικής Κυβέρνησης–ΕΕ–ΔΝΤ και όλων των κυβερνητικών παραλλαγών, διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση τραπεζών, απελευθέρωση από τα δεσμά ΟΝΕ-ΕΕ, κατάργηση του συμφώνου σταθερότητας κ.ά.) συνέβαλλαν στην ήττα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Σήμερα οι στόχοι αυτοί δεν μπορεί να απουσιάζουν με ευθύνη της ΟΛΜΕ από τις διεκδικήσεις μας.

Ο αγωνιστικός συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων με την καθοριστική συμβολή των ΕΛΜΕ που έδωσε μαζικές κινητοποιήσεις, είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να σπάσει το κλίμα αναμονής και ανάθεσης, να συμβάλλει στην αναζωογόνηση των σωματείων.

Για το πανεκπαιδευτικό μέτωπο: Οι κοινές εκδηλώσεις όσων ΕΛΜΕ συμμετείχαν (αξιολόγηση, κρίση και χρέος, διαθεσιμότητα, 90 χρόνια ΟΛΜΕ, κ.ά.), οι κοινές παρεμβάσεις για προβλήματα των σχολείων, οι κοινές πολιτιστικές δραστηριότητες πρέπει να πάρουν μόνιμα χαρακτηριστικά με τη συμμετοχή όλων των φορέων.

Νέα κατάσταση – νέα καθήκοντα

Η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να κινείται κάτω από τα ασφυκτικά όρια των ΕΕ-ΔΝΤ, με κριτήριο τη δημοσιονομική προσαρμογή και το οικονομικό κόστος, υπονομεύει το δημόσιο δωρεάν σχολείο και αφήνει άλυτα τα δίκαια αιτήματα του κινήματος.

Σ’ αυτό το φόντο είναι μεγάλες οι ευθύνες των συνδικαλιστικών ηγεσιών ΑΔΕΔΥ και ΟΛΜΕ που καλλιεργούν κλίμα αναμονής. Είναι χαρακτηριστική η μη υλοποίηση των αποφάσεων του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ (17/2/2015) και της συνέλευσης των προέδρων ΕΛΜΕ (14/3/2015) για πανελλαδική κινητοποίηση για διαθεσιμότητα – διορισμούς και τα καθημερινά προβλήματα σχολείων.

Το κλίμα αναμονής και αδράνειας τροφοδοτούν:

Οι δυνάμεις του παλιού κυβερνητικού συνδικαλισμού ΔΑΚΕ και ΠΕΚ (πρώην ΠΑΣΚ) που θυμήθηκαν ξαφνικά (!) τα αιτήματα του κλάδου, πλειοδοτούν «αγωνιστικά» και την ίδια στιγμή χειροκροτούν κάθε υποχώρηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (πρόεδρος Δημοκρατίας, νέα συμφωνία 20/2 κ.ά.). Δεν μπορούν να αποκρύψουν πως είναι οι βασικοί υποστηρικτές των εκπαιδευτικών πολιτικών της άρχουσας τάξης και της ΕΕ. Πατούν στα αδιέξοδα της κυβέρνησης για να «αθωώσουν» συνολικά την πολιτική των κυβερνήσεων και συγκυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Δε θίγουν τα ιερά και τα όσια των ΕΕ–ΟΟΣΑ-ΔΝΤ που ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι οι καθαρόαιμοι πολιτικοί εκφραστές. Αυτό δεν τους εμποδίζει να συνηγορούν με τα ΣΥΝΕΚ τις κυβερνητικές επιλογές, μη ψηφίζοντας ενάντια στη νέα συμφωνία.

Οι δυνάμεις των ΣΥΝΕΚ διολισθαίνουν με ραγδαίο τρόπο σε έναν «νέου τύπου» κυβερνητικό συνδικαλισμό, παρότι ομνύουν για το αντίθετο. Μέχρι χθες κατήγγειλαν την πολιτική ΕΕ-ΔΝΤ και προσυπέγραφαν αντίστοιχα αιτήματα και διεκδικήσεις του κλάδου, σήμερα υποτάσσονται στο «ρεαλισμό» της «αντικειμενικής κατάστασης» της χώρας. Καλούν σε τους εκπαιδευτικούς να δώσουν «πίστωση χρόνου» στη νέα κυβέρνηση και τα συνδικάτα να μετατραπούν σε στηρίγματα της κυβερνητικής πολιτικής. Εγκαλούν τις Παρεμβάσεις για… «αντικυβερνητικό συνδικαλισμό» επειδή επιμένουν ότι οι διεκδικήσεις μας δεν αφορούσαν μόνο τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Αποδεσμεύουν τη λιτότητα από τις λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις» που η κυβέρνηση συνυπογράφει με ΕΕ-ΟΟΣΑ. Αναιρούν κάθε αίτημα βελτίωσης της θέσης των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων, κρίνοντάς τα σαν μαξιμαλιστικά και ανεπίτρεπτα όταν «υπάρχει τόση φτώχεια» ή θεωρούνται μονομερείς ενέργειες. Με δεδομένη την υποχώρηση στα οικονομικά, η συζήτηση περί δημοκρατίας και άλλου εκπαιδευτικού προτύπου, περισσεύει, μέχρι να σκοντάψει στους «Θεσμούς» και τις επιλογές τους: έτσι η «αποτίμηση εκπαιδευτικού έργου» τελικά δεν είναι παρά η αξιολόγηση (Α. Μπαλτά, συνέντευξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, 18/4/15). Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται σήμερα το εκπαιδευτικό κίνημα είναι μια νέα έκδοση κυβερνητικού συνδικαλισμού, που θα απολογείται και θα δικαιολογεί την κυβέρνηση, την ίδια ώρα που θα παραιτείται από την συλλογική πάλη απέναντι στα σχέδια ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου και άλλων «θεσμών» του σάπιου οικονομικού και πολιτικού συστήματος.

Το ΠΑΜΕ περιορίζεται σε στείρα αποκάλυψη-καταγγελία της νέας κυβέρνησης, συνεχίζει την αδιέξοδη γραμμή της περιχαράκωσης. Προσβλέπει σε παραταξιακά-κομματικά οφέλη, υποτιμώντας την προώθηση και ικανοποίηση αιτημάτων. Δεν πιστεύει στη δύναμη και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του κινήματος για την ανατροπή της επίθεσης κεφαλαίου- ΕΕ-ΔΝΤ. Μιλούν για ταξικό και πανεκπαιδευτικό μέτωπο, όταν αρνούνται το συντονισμό των ΕΛΜΕ, δε συμμετέχουν και καταγγέλλουν το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων… Απορρίπτουν τις προτάσεις των Παρεμβάσεων χωρίς να προτείνουν καμία κινητοποίηση: καταψήφισαν την κινητοποίηση για τα καθημερινά προβλήματα, συμφώνησαν στην εκδήλωση για το χρέος, αλλά δε συμμετείχαν και δε στήριξαν με ομιλητή τους, αρνήθηκαν στις Γ.Σ. (13/3) να διαμορφωθεί πρόταση Συλλογικής Σύμβασης ακόμα και με τα αιτήματα του ΠΑΜΕ, αρνήθηκαν την πρότασή μας για αγωνιστική συνεννόηση των παρατάξεων της Αριστεράς, αλλά και την πρότασή μας για αγωνιστικά προεδρεία των ΕΛΜΕ ψηφίζοντας εκπροσώπους της ΔΑΚΕ, αρνήθηκαν στην Α΄, Β΄ και Δ΄ ΕΛΜΕ ακόμη και τη θεατρική παράσταση ΚΑΝΤΙΝΑ, αφιερωμένη στην διαθεσιμότητα.

Όλο το δυναμικό των Παρεμβάσεων, σε ΟΛΜΕ και στις ΕΛΜΕ, την περασμένη διετία, με ιδέες και δυναμική συμμετοχή ανέδειξε τον αγωνιστικό τόνο στη μάχη κατά της διαθεσιμότητας–απόλυσης, για την επιτυχία της μεγάλης απεργίας του Σεπτεμβρίου, στον αγώνα για τη μη εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης-αξιολόγησης,  σε όλες τις δραστηριότητες των ΕΛΜΕ. Στις συνελεύσεις προσπαθήσαμε οι πολύμορφοι αγώνες να εντάσσονται σε ένα σχέδιο, με κλιμάκωση και πολιτικό προσανατολισμό.

Στη νέα κατάσταση χαράσσουμε πορεία με βάση τα ψηφισμένα αιτήματα του κλάδου. Είμαστε η δύναμη που καταθέτει προτάσεις διεκδίκησης (ημέρα επιστροφής των συναδέλφων της διαθεσιμότητας, προώθηση αιτημάτων  αναπληρωτών, κινητοποίηση για τα καθημερινά προβλήματα, εκδήλωση για το χρέος, παραστάσεις στις διοικήσεις κ.ά)

Στις αδυναμίες μας καταγράφουμε το ότι δεν καταφέραμε τα σωματεία μας να γίνουν πόλος συσπείρωσης για όλους τους συναδέλφους, παρά την προσπάθεια που κάνουμε για την προώθηση της αγωνιστικής ενότητας.

Οι προτάσεις και οι θέσεις μας: Η παιδεία χρειάζεται ριζικές αλλαγές

• Ανατροπή της πολιτικής ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου
• Διαγραφή του χρέους – Εθνικοποίηση των τραπεζών – Κατάργηση των Μνημονίων – άρνηση  της νέας συμφωνίας Έξοδος  από ευρώ και ΕΕ
• Μάχη ενάντια σε φασισμό, ρατσισμό, πόλεμο, ιμπεριαλισμό
• Το πλαίσιο αιτημάτων, διεκδικήσεων και πολιτικών στόχων του 16^ου συνεδρίου και των μαζικών συνελεύσεων των ΕΛΜΕ του Μάη-Σεπτέμβρη 2013 παραμένουν σε ισχύ και αποτελούν θέσεις του κλάδου.
• Θέσεις εργασίας για όλους τους συναδέλφους της διαθεσιμότητας – κινητικότητας με λειτουργία όλων των ειδικοτήτων τους, αλλαγές στο ωρολόγιο πρόγραμμα στην Α΄ και στην Β΄ Λυκείου, καθώς και το 4^ο έτος ειδίκευσης. Αποκατάσταση μισθολογικών, εκπαιδευτικών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Όχι στο συμψηφισμό των θέσεών τους με τους 15.000 διορισμούς. Κατάργηση της κινητικότητας, των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Επαναπρόσληψη των απολυμένων καθαριστριών, των εργαζομένων της ΕΡΤ- επανειλουτουργία στη βάση των προτάσεων των εργαζομένων.
• Άμεση κατάργηση όλου του αντιεκπαιδευτικού θεσμικού πλαισίου, του νόμου 4186/2013 για το «νέο» Λύκειο και του νόμου 3848/2010 της Διαμαντοπούλου. Καθιέρωση του ενιαίου 12χρονου δημόσιου και δωρεάν σχολείου με χρονοδιάγραμμα προώθησης στη βάση των προτάσεων του κλάδου, της αλλαγής των αναλυτικών προγραμμάτων και βιβλίων, της ελεύθερης πρόσβασης στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, της καθιέρωσης αντιαυταρχικού και δημοκρατικού πλαισίου, στήριξής του με δαπάνες, δομές, κτηριακές υποδομές, εργαστήρια, κ.ά.
• Κανείς μαθητής εκτός σχολείου. Επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης στα 12 χρόνια και της προσχολικής στα 2.
• Ουσιαστική στήριξη με αλλαγές της τεχνικής-επαγγελματικής εκπαίδευσης, αξιοποίηση του εκπαιδευτικού προσωπικού και των υποδομών της για να ενταχθεί στο ενιαίο 12χρονο σχολείο.
• Διπλασιασμός των δαπανών για την παιδεία. Έκτακτη επιχορήγηση για ουσιαστική αντιμετώπιση των εξόδων των σχολείων, για σίτιση, υγεία και μεταφορά των μαθητών.
• 20 μαθητές στο τμήμα, 15 στις κατευθύνσεις και 10 στα εργαστήρια.
• Να ανακληθούν οι συγχωνεύσεις και οι καταργήσεις σχολείων.
• Επαναλειτουργία με ουσιαστικούς όρους της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης και της Ενισχυτικής Διδασκαλίας. σε όλα τα σχολεία, με διορισμούς εκπαιδευτικών και προσλήψεις αναπληρωτών.
• Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας. Ανάκληση όλων των μειώσεων των μισθών και αναπλήρωση των μισθών στα επίπεδα του 2009. Διπλασιασμό του μισθού του πρωτοδιόριστου. Επαναφορά του 13^ου και 14^ου μισθού. Άμεση βαθμολογική προαγωγή των εκπαιδευτικών για οικονομική ανακούφιση. Να καταργηθεί το μισθολόγιο-φτωχολόγιο.
• Καθιέρωση γνήσιων Συλλογικών και Κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας εφόλης της ύλης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα
• Να καταργηθούν όλοι οι σχετικοί νόμοι και όλο το αυταρχικό – αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο της αξιολόγησης. Ακώλυτη μισθολογική και βαθμολογική προαγωγή για όλους τους εργαζομένους. Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο. Περιοδική ετήσια επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών.
• Επαναφορά του διδακτικού ωραρίου για όλους.
• Να καταργηθεί η μνημονιακή ρύθμιση αναλογίας 1:10, οι προσλήψεις να γίνουν σε αντιστοιχία ένας προς ένας (1/1) ως προς τις αποχωρήσεις. Διορισμός όλων των κατηγοριών που έχουν θεμελιώσει δικαίωμα διορισμού. Μαζικοί διορισμοί με βάση την προϋπηρεσία και την ημερομηνία λήψης πτυχίου.
• Πλήρη εργασιακά, εκπαιδευτικά, ασφαλιστικά δικαιώματα στους αναπληρωτές και προώθηση των αιτημάτων που αφορούν τους αναπληρωτές και κατατέθηκαν στο υπουργείο από την Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκαιδευτικών.
• Να σταματήσει η διάλυση της δημόσιας υγείας. Σύστημα υγείας, ασφάλισης και σύνταξης αποκλειστικά Δημόσιο. Συνταξιοδοτικό δικαίωμα στα 25 χρόνια υπηρεσίας για όλους και χωρίς όριο ηλικίας. Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια. Σύνταξη ίση με το 80% του ύψους του τελευταίου μισθού. Αυξήσεις στις συντάξιμες αποδοχές με το υπολογισμό τους στο ύψους του σημερινού βασικού. Να σταματήσει η διάλυση της επικουρικής ασφάλισης και μείωσης του εφάπαξ.
• Απέναντι στο ιεραρχικό αξιολογικό μοντέλο διοίκησης που προωθεί αντιεκπαιδευτικές επιλογές, αντιπροτείνουμε μια άλλη, δημοκρατική λειτουργία του σχολείου. Όλες οι αποφάσεις να περάσουν στην αρμοδιότητα του συλλόγου διδασκόντων. Οι διευθυντές και υποδιευθυντές να έχουν μόνο εκτελεστικές και συντονιστικές αρμοδιότητες και να εκλέγονται από το σύλλογο διδασκόντων.
• Υπεράσπιση των συνδικαλιστικών και πολιτικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Πλήρη πολιτικά δικαιώματα στους δημ. υπαλλήλους. Να σταματήσουν οι διώξεις εκπαιδευτικών και εργαζομένων. Επαναφορά του παν/κού ασύλου.
• Οργανικές θέσεις για όλους. Κριτήρια, μόρια, διαφάνεια σε όλες τις υπηρεσιακές μεταβολές. Δημοσιότητα παντού!

Καμία υποχώρηση! Κανένας συμβιβασμός!

Η επιστροφή στις Γενικές Συνελεύσεις, η ενίσχυση και μαζικοποίηση των διαδικασιών βάσης, η οργάνωση επιτροπών αγώνα, η επιμονή στο συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων και της κοινής δραστηριοποίησης των ΕΛΜΕ, είναι η απάντηση στην αγωνιστική απραξία του κλάδου. Αυτή την κατεύθυνση υπηρετούν οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις που με βάση των αναγκών και των δικαιωμάτων μας, της προώθησης των διεκδικήσεων του κλάδου, καθορίζουν τη στάση τους απέναντι στην κυβέρνηση. Χαράσσουν γραμμή στη λογική της ανάπτυξης πολύμορφου αγώνα διαρκείας για να υπερασπιστούν όχι μόνο το δημόσιο σχολείο, αλλά και να προωθήσουν το σύνολο των αιτημάτων του κλάδου.

Απέναντι στο νέο γύρο επέλασης κεφαλαίου – ΔΝΤ – ΕΕ καλούμε σε πολύμορφο αγώνα διαρκείας

• Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις ενάντια στη νέα συμφωνία, με όποια ονομασία και αν κατατεθεί και θα ισοδυναμεί με νέο μνημόνιο. Να μην επιτρέψουμε την ψήφισή της.
• Συνεχίζουμε τις πολύμορφες κινητοποιήσεις για να γίνουν αποδεκτές όλες οι θέσεις του κλάδου που εξασφαλίζουν την επιστροφή όλων των τεχνικών ειδικοτήτων και των συναδέλφων στα σχολεία.
• Διεκδικούμε λύσεις από κοινού με όλους τους εκπαιδευτικούς φορείς με διαμαρτυρίες και κινητοποιήσεις για τα καθημερινά προβλήματα σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών.
• Να ξεκινήσουμε τη χρονιά με Γενικές Συνελεύσεις και να οργανώσουμε πολύμορφο αγώνα διαρκείας για την προώθηση των αιτημάτων του κλάδου.

Σε αυτό το πλαίσιο ζητάμε τη στήριξη των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων στις εκλογές για το 17^ο συνέδριο της ΟΛΜΕ. Για να ενισχυθεί η φωνή των αγώνων, να γίνουν οι αγώνες η ελπίδα των εκπαιδευτικών, να αποκτήσουν προοπτική νίκης!