(του Αντώνη Αντωνάκου)
Όποιος νιώσει για λίγο στο πετσί του την Αφρική θα κλαίει με μαύρο δάκρυ για χίλια χρόνια.
Την
ώρα που οι ορθόδοξοι περιμένουν το άγιο φως, συνοδεία Ιερών Κουράδων εξ
Ιεροσολύμων, με τιμές αρχηγού κράτους και την κατάνυξη να δουλεύει στο
φουλ, η μισή Αφρική σφάζεται με τον πιο ύπουλο τρόπο.
 |
| Η σφαγή των φοιτητών στο Παν/μιο της Κένυα |
Και
είναι συνήθεια παλαιά των αποικιοκρατών να κρύβουν τα εγκλήματά τους
κάτω απ’ το χαλάκι της ιστορίας, με ακόρεστη προπαγάνδα, πασπαλισμένη με
κορώνες περί ελευθερίας και μπόλικη συνωμοσία σιωπής.
Στο
Κονγκό σφάξανε τον Πατρίς Λουμούμπα που αγωνίστηκε ενάντια στην
ταπεινωτική σκλαβιά της αποικιοκρατίας. Οι σύντροφοί του βρέθηκαν
δολοφονημένοι, φυλακισμένοι, εξόριστοι. Ο Αϊζενχάουερ έδωσε παραγγελία
να βρεθεί ο Λουμούμπα σε ένα ποτάμι γεμάτο κροκόδειλους. Οι Βέλγοι τον
εκτέλεσαν και τον πέταξαν σ’ ένα βαρέλι με θειικό οξύ για να σαπίσει.
Χαλκός, κοβάλτιο, διαμάντια, χρυσός, ουράνιο, πετρέλαιο ήταν τα αγαθά
που ήθελαν για να χορτάσουν τους χριστιανούς του πολιτισμένου κόσμου. Ο
Λουμούμπα είχε πει πως κάποια μέρα η ιστορία θα πάρει το λόγο. Όχι η
ιστορία που μας μαθαίνουν τα Ηνωμένα Έθνη, η Ουάσιγκτον, το Παρίσι ή οι
Βρυξέλες.
Στη Μοζαμβίκη οι Πορτογάλοι άφησαν αναλφάβητο για δεκαετίες ολόκληρες το ενενήντα εννέα τοις εκατό του
πληθυσμού.
Στην
Μπουρκίνα Φάσο, τη γη των ενάρετων ανθρώπων-όπως την ονόμασε μετά τους
Γάλλους αποικιοκράτες ο Τομά Σανκάρα-η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές
Νομισματικό Ταμείο αρνούνταν τους πόρους για να βρούνε πόσιμο νερό στα
εκατό μέτρα αλλά διέθεταν μυθικά ποσά για να σκάψουν πηγάδια τριών
χιλιάδων μέτρων για πετρέλαιο. Οι κάτοικοι έπρεπε να διαλέξουν ανάμεσα
στην κόλαση και το καθαρτήριο.
Στη
δεκαετία του πενήντα η παγκόσμια κοινή γνώμη πίστευε πως οι Μάου Μάου
στην Κένυα χόρευαν αποκεφαλίζοντας Εγγλέζους, τους οποίους έκοβαν
κομματάκια και τους έπιναν το αίμα σε σατανιστικές τελετές.
Οι Δυτικοί έβρισκαν πάντα τρόπους για να βγάζουν λεφτά. Για να έχουν τη μπότα τους στο σβέρκο των λαών της Αφρικής.
Μαζί
με τους ιεραπόστολους, τους γιατρούς χωρίς σύνορα, τις ελεημοσύνες και
την εκλεπτυσμένη υποκρισία για τα παιδάκια της Αφρικής έρχεται το
απόλυτο κακό. Οι φανατικοί Ισλαμιστές, παιδιά των εργαστηρίων τρόμου της
Δύσης. Σπουδαγμένοι εκεί που μαθαίνεις πώς να ρουφάς ανθρώπινο
μεδούλι.
Βιομηχανίες
όπλων της πολιτισμένης Ευρώπης που κάνουν παιχνίδι. Που φτιάχνουν ωραία
μωσαϊκά πτωμάτων για τους φωτογράφους. Για τη μπένετον, τους
διαφημιστές, για τον παρδαλό Ευρωπαίο που συμπονά και εκδράμει τον τρίτο
Κόσμο. Αυτόν που έχτισε με τόσο τρόμο και τόσες σφαγές.
(από alfavita.gr)
