Γ΄ ΕΛΜΕ - ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ Θεσσαλονίκη 30/9/2015
Πρ. Κορομηλά 51
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 54622
e-mail: gelmeth3@gmail.com
http://3elmethess.blogspot.gr/
η Γ΄ ΕΛΜΕ στο διαδίκτυο
Το 3ο αντιλαïκό μνημόνιο διαλύει τη δημόσια εκπαίδευση και οδηγεί τους εκπαιδευτικούς και συνολικά τους εργαζόμενους στην πλήρη φτωχοποίηση. Το μνημόνιο αυτό είναι ένα σύνολο από αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, που πλήττουν βάναυσα τους εργαζόμενους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, την ίδια ώρα που χαρίζονται ξανά δισεκατομμύρια στις τράπεζες και στους βιομήχανους. Κυρίως διαμορφώνεται ένα τοπίο κατεδάφισης όποιων εργατικών δικαιωμάτων απέμειναν, προκειμένου να εξασφαλιστεί η νέα «ανάπτυξη» των καπιταλιστικών κερδών.
Μέτρα βαθιά ταξικά περιέχονται στο 3ο μνημόνιο
• Ουσιαστική κατάργηση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος. Συντάξεις πείνας στα 67!
• Φορολεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων.
• Μαζικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
• Συντριβή των μεσαίων στρωμάτων και της φτωχής – μεσαίας αγροτιάς, καταβαράθρωση των μισθών και των συντάξεων.
• Καταστροφή των δημόσιων αγαθών, υγείας – παιδείας Τα χρήματα του νέου δυσβάσταχτου χρέους που θα πληρώσει με αίμα ο λαός μας, θα γεμίσουν πάλι τις τσέπες των τραπεζιτών και των βιομηχάνων.
Ο νόμος 4336/15, δηλαδή το 3ο μνημόνιο που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στις 14 Αυγούστου 2015, προβλέπει μία συνολική μείωση των δομών και των δαπανών στην εκπαίδευση.
Ο σχεδιασμός της «νέας» πολιτικής στην εκπαίδευση θα γίνει με τη βοήθεια του ΟΟΣΑ. Συγκεκριμένα θα επικαιροποιηθεί «η αξιολόγηση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος που εκπόνησε ο ΟΟΣΑ το 2011. Η εν λόγω επανεξέταση θα καλύπτει όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης», πρωτοβάθμια – δευτεροβάθμια – τριτοβάθμια.
Αυτά που απαιτεί το μνημόνιο χαρακτηρίζονται στο κείμενο ως «βασικά παραδοτέα». Δηλαδή ψηφίστηκε ένα χρονοδιάγραμμα ως το 2018 σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να καταθέτει νομοσχέδια και να περνάει πολιτικές σκληρότερης λιτότητας και αφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων και διάλυσης των κοινωνικών παροχών που έχουν απομείνει. Με τον τρόπο αυτό δεσμεύεται να μην καθυστερεί στις απαιτήσεις των δανειστών!
Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει στο να τροποποιούνται οι απαιτήσεις κατά τη σύνταξη των νομοσχεδίων! Ο έλεγχος των δανειστών στο λαό και στη χώρα είναι πιο ασφυκτικός από ποτέ!
Πριν αναφερθούμε αναλυτικά στα μέτρα που θα καταφέρουν ακόμη ένα χτύπημα στη δημόσια παιδεία, να δούμε τον ανομολόγητο στόχο που επιδιώκουν οι πολιτικές αυτές που είναι όμοιος και στα προηγούμενα μνημόνια, έστω και αν
μέρος της διατύπωσης φαίνεται διαφορετικό.
Γενικά πρέπει οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς να πιστέψουν ότι η παιδεία κοστίζει πολύ και θα πρέπει να συρρικνωθεί σε ασφυκτικά όρια. Η κοινωνία να απεμπολήσει το δικαίωμα των παιδιών της στην δημόσια δωρεάν παιδεία και να συμβιβαστεί με μία κακής ποιότητας δημόσια εκπαίδευση που θα τρέφεται από …τις σάρκες της.
Τα παρακμιακά φαινόμενα της ελληνικής κοινωνίας της τελευταίας πενταετίας είναι εδώ: αντιπαλότητες μεταξύ εκπαιδευτικών, γονέων και εκπαιδευτικών, επικράτηση του ατομικού συμφέροντος σε βάρος των συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η πρόσκαιρη υποχώρηση της πίεσης και του φόβου στα σχολεία θα επανέρθει με την εφαρμογή των νέων μέτρων.
Η αιτία της συρρίκνωσης της παιδείας είναι πάντα η ίδια. Τα κρατικά έσοδα «χρειάζεται» να διοχετευτούν αλλού. Όπως η πληρωμή των τραπεζιτών και των δανειστών. Να θυμίσουμε και μερικά «επιτεύγματα» των προηγούμενων μνημονίων και νόμων που βαραίνουν στη σημερινή κατάσταση:
Το 2011 καταργήθηκαν – συγχωνεύτηκαν 1200 σχολικές μονάδες στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση Με την κατάργηση των ΕΠΑΣ την τελευταία διετία μειώθηκαν κατά 30% οι σχολικές μονάδες της Τεχνικής Εκπαίδευσης. Να θεωρήσουμε ότι είναι απλή «σύμπτωση» ότι ο ΟΟΣΑ στην έκθεση του για την ελληνική εκπαίδευση (2011) έλεγε για «Μη αποδοτικό δίκτυο μικρών σχολείων…»;! Μετά το 2011 οι συγχωνεύσεις τμημάτων στη δευτεροβάθμια είναι μία διαρκής πρακτική, που έρχεται να αντισταθμίσει τη μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού με τις συνταξιοδοτήσεις και τις μηδενικές προσλήψεις. Η πρόωρη σχολική εγκατάλειψη είναι μία άλλη πληγή της κοινωνίας που έχει την αιτία της στη φτώχεια και την έλλειψη στοιχειωδών μέσων για αξιοπρεπή διαβίωση. (Από στοιχεία του 2012 η μαθητική διαρροή στην υποχρεωτική εκπαίδευση ήταν 13,4%).
Το 3ο μνημόνιο προβλέπει:
Εκπαίδευση καθ’ υπαγόρευση των δανειστών μέσω … ΟΟΣΑ
«… οι αρχές θα εκπονήσουν επικαιροποιημένο εκπαιδευτικό σχέδιο δράσης και θα υποβάλουν προτάσεις για δράσεις το αργότερο έως τον Μάιο του 2016, οι οποίες θα εγκριθούν έως τον Ιούλιο του 2016, και εφόσον είναι δυνατόν, τα μέτρα θα πρέπει να τεθούν σε ισχύ πριν από το ακαδημαϊκό έτος 2016-2017. Ειδικότερα, οι αρχές δεσμεύονται να ευθυγραμμίσουν τον αριθμό διδακτικών ωρών ανά μέλος του προσωπικού, καθώς και την αναλογία μαθητών ανά τάξη και ανά εκπαιδευτικό, με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ, το αργότερο έως τον Ιούνιο του 2018. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων θα συνάδει με το γενικό σύστημα αξιολόγησης της δημόσιας διοίκησης».
Είναι ασαφές ακόμη τι θα διατάξει ο ΟΟΣΑ με τα λεγόμενα σχέδια δράσης, αλλά η προσαρμογή της εκπαίδευσης ενός κράτους που βρίσκεται σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας και εκποίησης με όρους διαρκούς λιτότητας, αφαιρεί την οποιαδήποτε ελευθερία άσκησης εκπαιδευτικών πολιτικών υπέρ των αναγκών των μαθητών.
Η αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών και η επιδίωξη εφαρμογής των 30 μαθητών, όσο το δυνατό ευρύτερα, στα τμήματα γενικής παιδεία Γυμνασίων – Λυκείων είναι προ των πυλών. Αποτέλεσμα θα είναι οι μειώσεις τμημάτων και οι συγχωνεύσεις σχολείων.
Η ατομική «αξιολόγηση» μαζί με αυτή των σχολικών μονάδων επιλέγεται πάλι ως απαραίτητο εργαλείο – φόβητρο για να μην υπάρξει αντίσταση από τους εκπαιδευτικούς.
Επαγγελματική κατάρτιση
«… η κυβέρνηση, έως τον Δεκέμβριο του 2015 (βασικό παραδοτέο): i) θα θεσπίσει ένα σύγχρονο πλαίσιο ποιότητας για την ΕΕΚ/μαθητεία, ii) θα δημιουργήσει ένα σύστημα για τον προσδιορισμό των αναγκών σε επίπεδο δεξιοτήτων και μια διαδικασία αναβάθμισης των προγραμμάτων και της πιστοποίησης, iii) θα δρομολογήσει πιλοτικές συμπράξεις με περιφερειακές αρχές και εργοδότες το 2015-2016 και iv) θα χαράξει ολοκληρωμένο σχέδιο εφαρμογής του Υπουργείου Εργασίας, του Υπουργείου Παιδείας και του ΟΑΕΔ, με σκοπό την παροχή του απαιτούμενου αριθμού θέσεων μαθητείας για όλους τους σπουδαστές της επαγγελματικής εκπαίδευσης (ΕΠΑΣ και ΙΕΚ) έως το 2016 και για το 33% τουλάχιστον του συνόλου των σπουδαστών της τεχνικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ΕΠΑΛ) έως το 2016-2017 και v) θα διασφαλίσει μεγαλύτερη συμμετοχή των εργοδοτών και μεγαλύτερη χρήση της ιδιωτικής χρηματοδότησης».
Οι απόφοιτοι της Τεχνικής Εκπαίδευσης θα προσφέρουν εργασία σε επιχειρήσεις, χωρίς αμοιβή. Αντί της μάθησης έχουμε μαθητεία δηλαδή κατάρτιση μέσω της εργασίας. Έτσι οι επιχειρήσεις θα εξασφαλίζουν εργαζόμενους χωρίς αμοιβή, ενώ οι μαθητές θα έχουν κατάρτιση αμφίβολης αξίας, ως επαγγελματική εμπειρία.
Οι «βέλτιστες πρακτικές» του ΟΟΣΑ
Οι «βέλτιστες πρακτικές» του ΟΟΣΑ προβλέπουν να αλλάξουν το τοπίο στην εκπαίδευση, η οποία προσαρμόζεται στις ανάγκες των επιχειρήσεων. Προωθείται η κατάρτιση και οι δεξιότητες σε βάρος της μόρφωσης και της μάθησης γιατί έτσι απαιτεί η επιχειρηματικότητα.
Το ίδιο και με την έρευνα των πανεπιστημίων, που θα γίνεται σε συνεργασία με ιδιωτικά ιδρύματα και επιχειρήσεις.
Γενικά προάγονται και μέσα από την εκπαίδευση – κατάρτιση – μαθητεία οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και επιδιώκεται η διαμόρφωση χαρακτήρων που δεν διεκδικούν δικαιώματα, παρά σε ένα αβέβαιο μέλλον ψάχνουν να βρουν εργασία προσαρμοσμένοι στο περιβάλλον που διαμορφώνουν οι επιχειρήσεις και οι εργοδότες.
Μισθοί δημοσίων υπαλλήλων και αξιολόγηση
«Έως τον Οκτώβριο του 2015, οι αρχές θα προβούν σε μεταρρύθμιση του ενιαίου μισθολογίου, με ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2016, καθορίζοντας τις βασικές παραμέτρους με δημοσιονομικά ουδέτερο τρόπο, βάση τους συμφωνηθέντες στόχους για τα μισθολογικά κονδύλια και με συστηματική εφαρμογή σε ολόκληρο τον δημόσιο τομέα, περιλαμβανομένης της αποσυμπίεσης της μισθο λογικής κατανομής σε ολόκληρο το μισθολογικό φάσμα σε συνάρτηση με τις δεξιότητες, τις επιδόσεις και τις αρμοδιότητες και την θέση του προσωπικού».
Νέο ενιαίο μισθολόγιο πρέπει να θεσπίσει η κυβέρνηση μέσα στον Οκτώβριο του 2015. Οι εκπαιδευτικοί και κάθε δημόσιος υπάλληλος θα αμείβεται με βάση την εργασιακή επίδοσή του και την επίτευξη των στόχων που θα βάζει η υπηρεσία του ή το αντίστοιχο Υπουργείο. Ο κάθε υπάλληλος θα αξιολογείται και οι επιδόσεις του θα συνδέονται το μισθό του και με την βαθμολογική του εξέλιξη. Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση επιδιώκει νέες μειώσεις μισθών, γιατί ο βασικός δημοσιονομικός στόχος των μνημονίων είναι η μείωση των κρατικών εξόδων: «οι μισθολογικές δαπάνες στο Δημόσιο να συνάδουν με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων και με την εξασφάλιση φθίνουσας πορείας για τις δημόσιες δαπάνες, σε σχέση με το ΑΕΠ κατά την περίοδο 2016-2019».
Κινητικότητα δημοσίων υπαλλήλων
«Έως τον Δεκέμβριο του 2015, οι αρχές θα θεσπίσουν ένα νέο σύστημα μόνιμης κινητικότητας. Το σύστημα θα προωθήσει την χρήση της περιγραφής καθηκόντων και θα συνδέεται με μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων που θα περιλαμβάνει όλες τις κενές θέσεις. Την τελική απόφαση για την κινητικότητα του προσωπικού θα λαμβάνει η εκάστοτε υπηρεσία».
Με την εφαρμογή της υποχρεωτικής κινητικότητας αναμένεται ότι θα καλυφθούν σε ένα βαθμό οι ελλείψεις προσωπικού σε δημόσιες υπηρεσίες χωρίς να προσληφθεί νέο προσωπικό. Η προσωπική και οικογενειακή σταθερότητα του υπαλλήλου, τα δικαιώματα στο να επιλέγει το είδος της εργασίας, τα δικαιώματα που απέκτησε από την προϋπηρεσία του κτλ., προφανώς, σκοντάφτουν στην αναλγησία της κυβέρνησης.
Είναι κατανοητό από όλους ότι η πολιτική των μνημονιακών κυβερνήσεων συνεχίζει και εντείνει την επίθεσή της στην δημόσια εκπαίδευση.
Οι εκπαιδευτικοί μαζί με την κοινωνία θα σταθούμε αγωνιστικά στη νέα μνημονιακή λαίλαπα που έρχεται ή θα υποχωρήσουμε αφήνοντας χωρίς άμυνα την παιδεία;
Σ’ αυτό το ερώτημα θα κληθούμε να απαντήσουμε σε λίγες μέρες. Αν αγαπάμε την εργασία μας και υπηρετούμε την κοινωνία θα κληθούμε να αγωνιστούμε και να συγκρουστούμε με την πολιτική που θέλουν να επιβάλλουν οι δανειστές και οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους στη χώρα και να την ανατρέψουμε. Σε μας ανήκει η απόφαση και στη συνείδηση του κάθε εκπαιδευτικού.
Στην εκπαίδευση είναι ανάγκη απέναντι στη «μία και μοναδική αλήθεια» των αναδιαρθρώσεων που θέλει να επιβάλλουν Κυβέρνηση – ΕΕ – ΟΟΣΑ και το κεφάλαιο, εμφανίζοντάς τους ως «φυσικούς νόμους», να αντιπαραθέσουμε την αλήθεια των λαϊκών αναγκών, των εργατικών δικαιωμάτων, της κοινωνικής αξιοπρέπειας.
Είναι ανάγκη να σκεφτούμε και να δράσουμε, πιάνοντας το νήμα από τις καλύτερες στιγμές των συλλογικών μας αγώνων των τελευταίων χρόνων, να αναμετρηθούμε με τις ανεπάρκειές μας, να δούμε κατάματα τον πραγματικό αντίπαλο, να πάρουμε τα ρίσκα μας.
Με τα σωματεία μας και τις συλλογικότητές μας, που άμεσα πρέπει να συντονίσουμε. Σε συμπόρευση και κοινή δράση με τους Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες γονέων σε ένα πλατύ πανκοινωνικό-πανεκπαιδευτικό μέτωπο για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών των κυβερνήσεων της ΕΕ και του ΔΝΤ και όλων των μνημονίων.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ O ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΘΗΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΗΣ
Πρ. Κορομηλά 51
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 54622
e-mail: gelmeth3@gmail.com
http://3elmethess.blogspot.gr/
η Γ΄ ΕΛΜΕ στο διαδίκτυο
Η Δημόσια Εκπαίδευση στο στόχαστρο του 3ου μνημονίου
Το 3ο αντιλαïκό μνημόνιο διαλύει τη δημόσια εκπαίδευση και οδηγεί τους εκπαιδευτικούς και συνολικά τους εργαζόμενους στην πλήρη φτωχοποίηση. Το μνημόνιο αυτό είναι ένα σύνολο από αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, που πλήττουν βάναυσα τους εργαζόμενους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, την ίδια ώρα που χαρίζονται ξανά δισεκατομμύρια στις τράπεζες και στους βιομήχανους. Κυρίως διαμορφώνεται ένα τοπίο κατεδάφισης όποιων εργατικών δικαιωμάτων απέμειναν, προκειμένου να εξασφαλιστεί η νέα «ανάπτυξη» των καπιταλιστικών κερδών.
Μέτρα βαθιά ταξικά περιέχονται στο 3ο μνημόνιο
• Ουσιαστική κατάργηση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος. Συντάξεις πείνας στα 67!
• Φορολεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων.
• Μαζικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
• Συντριβή των μεσαίων στρωμάτων και της φτωχής – μεσαίας αγροτιάς, καταβαράθρωση των μισθών και των συντάξεων.
• Καταστροφή των δημόσιων αγαθών, υγείας – παιδείας Τα χρήματα του νέου δυσβάσταχτου χρέους που θα πληρώσει με αίμα ο λαός μας, θα γεμίσουν πάλι τις τσέπες των τραπεζιτών και των βιομηχάνων.
Αυτά που απαιτεί το μνημόνιο χαρακτηρίζονται στο κείμενο ως «βασικά παραδοτέα». Δηλαδή ψηφίστηκε ένα χρονοδιάγραμμα ως το 2018 σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να καταθέτει νομοσχέδια και να περνάει πολιτικές σκληρότερης λιτότητας και αφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων και διάλυσης των κοινωνικών παροχών που έχουν απομείνει. Με τον τρόπο αυτό δεσμεύεται να μην καθυστερεί στις απαιτήσεις των δανειστών!
Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει στο να τροποποιούνται οι απαιτήσεις κατά τη σύνταξη των νομοσχεδίων! Ο έλεγχος των δανειστών στο λαό και στη χώρα είναι πιο ασφυκτικός από ποτέ!
Πριν αναφερθούμε αναλυτικά στα μέτρα που θα καταφέρουν ακόμη ένα χτύπημα στη δημόσια παιδεία, να δούμε τον ανομολόγητο στόχο που επιδιώκουν οι πολιτικές αυτές που είναι όμοιος και στα προηγούμενα μνημόνια, έστω και αν
μέρος της διατύπωσης φαίνεται διαφορετικό.
Γενικά πρέπει οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς να πιστέψουν ότι η παιδεία κοστίζει πολύ και θα πρέπει να συρρικνωθεί σε ασφυκτικά όρια. Η κοινωνία να απεμπολήσει το δικαίωμα των παιδιών της στην δημόσια δωρεάν παιδεία και να συμβιβαστεί με μία κακής ποιότητας δημόσια εκπαίδευση που θα τρέφεται από …τις σάρκες της.
Τα παρακμιακά φαινόμενα της ελληνικής κοινωνίας της τελευταίας πενταετίας είναι εδώ: αντιπαλότητες μεταξύ εκπαιδευτικών, γονέων και εκπαιδευτικών, επικράτηση του ατομικού συμφέροντος σε βάρος των συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Η πρόσκαιρη υποχώρηση της πίεσης και του φόβου στα σχολεία θα επανέρθει με την εφαρμογή των νέων μέτρων.
Η αιτία της συρρίκνωσης της παιδείας είναι πάντα η ίδια. Τα κρατικά έσοδα «χρειάζεται» να διοχετευτούν αλλού. Όπως η πληρωμή των τραπεζιτών και των δανειστών. Να θυμίσουμε και μερικά «επιτεύγματα» των προηγούμενων μνημονίων και νόμων που βαραίνουν στη σημερινή κατάσταση:
Το 2011 καταργήθηκαν – συγχωνεύτηκαν 1200 σχολικές μονάδες στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση Με την κατάργηση των ΕΠΑΣ την τελευταία διετία μειώθηκαν κατά 30% οι σχολικές μονάδες της Τεχνικής Εκπαίδευσης. Να θεωρήσουμε ότι είναι απλή «σύμπτωση» ότι ο ΟΟΣΑ στην έκθεση του για την ελληνική εκπαίδευση (2011) έλεγε για «Μη αποδοτικό δίκτυο μικρών σχολείων…»;! Μετά το 2011 οι συγχωνεύσεις τμημάτων στη δευτεροβάθμια είναι μία διαρκής πρακτική, που έρχεται να αντισταθμίσει τη μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού με τις συνταξιοδοτήσεις και τις μηδενικές προσλήψεις. Η πρόωρη σχολική εγκατάλειψη είναι μία άλλη πληγή της κοινωνίας που έχει την αιτία της στη φτώχεια και την έλλειψη στοιχειωδών μέσων για αξιοπρεπή διαβίωση. (Από στοιχεία του 2012 η μαθητική διαρροή στην υποχρεωτική εκπαίδευση ήταν 13,4%).
«Να δεις τι σου χω για μετά…»
Το 3ο μνημόνιο προβλέπει:
Εκπαίδευση καθ’ υπαγόρευση των δανειστών μέσω … ΟΟΣΑ
«… οι αρχές θα εκπονήσουν επικαιροποιημένο εκπαιδευτικό σχέδιο δράσης και θα υποβάλουν προτάσεις για δράσεις το αργότερο έως τον Μάιο του 2016, οι οποίες θα εγκριθούν έως τον Ιούλιο του 2016, και εφόσον είναι δυνατόν, τα μέτρα θα πρέπει να τεθούν σε ισχύ πριν από το ακαδημαϊκό έτος 2016-2017. Ειδικότερα, οι αρχές δεσμεύονται να ευθυγραμμίσουν τον αριθμό διδακτικών ωρών ανά μέλος του προσωπικού, καθώς και την αναλογία μαθητών ανά τάξη και ανά εκπαιδευτικό, με τις βέλτιστες πρακτικές των χωρών του ΟΟΣΑ, το αργότερο έως τον Ιούνιο του 2018. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και των σχολικών μονάδων θα συνάδει με το γενικό σύστημα αξιολόγησης της δημόσιας διοίκησης».
Είναι ασαφές ακόμη τι θα διατάξει ο ΟΟΣΑ με τα λεγόμενα σχέδια δράσης, αλλά η προσαρμογή της εκπαίδευσης ενός κράτους που βρίσκεται σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας και εκποίησης με όρους διαρκούς λιτότητας, αφαιρεί την οποιαδήποτε ελευθερία άσκησης εκπαιδευτικών πολιτικών υπέρ των αναγκών των μαθητών.
Η αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών και η επιδίωξη εφαρμογής των 30 μαθητών, όσο το δυνατό ευρύτερα, στα τμήματα γενικής παιδεία Γυμνασίων – Λυκείων είναι προ των πυλών. Αποτέλεσμα θα είναι οι μειώσεις τμημάτων και οι συγχωνεύσεις σχολείων.
Η ατομική «αξιολόγηση» μαζί με αυτή των σχολικών μονάδων επιλέγεται πάλι ως απαραίτητο εργαλείο – φόβητρο για να μην υπάρξει αντίσταση από τους εκπαιδευτικούς.
Επαγγελματική κατάρτιση
«… η κυβέρνηση, έως τον Δεκέμβριο του 2015 (βασικό παραδοτέο): i) θα θεσπίσει ένα σύγχρονο πλαίσιο ποιότητας για την ΕΕΚ/μαθητεία, ii) θα δημιουργήσει ένα σύστημα για τον προσδιορισμό των αναγκών σε επίπεδο δεξιοτήτων και μια διαδικασία αναβάθμισης των προγραμμάτων και της πιστοποίησης, iii) θα δρομολογήσει πιλοτικές συμπράξεις με περιφερειακές αρχές και εργοδότες το 2015-2016 και iv) θα χαράξει ολοκληρωμένο σχέδιο εφαρμογής του Υπουργείου Εργασίας, του Υπουργείου Παιδείας και του ΟΑΕΔ, με σκοπό την παροχή του απαιτούμενου αριθμού θέσεων μαθητείας για όλους τους σπουδαστές της επαγγελματικής εκπαίδευσης (ΕΠΑΣ και ΙΕΚ) έως το 2016 και για το 33% τουλάχιστον του συνόλου των σπουδαστών της τεχνικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (ΕΠΑΛ) έως το 2016-2017 και v) θα διασφαλίσει μεγαλύτερη συμμετοχή των εργοδοτών και μεγαλύτερη χρήση της ιδιωτικής χρηματοδότησης».
Οι απόφοιτοι της Τεχνικής Εκπαίδευσης θα προσφέρουν εργασία σε επιχειρήσεις, χωρίς αμοιβή. Αντί της μάθησης έχουμε μαθητεία δηλαδή κατάρτιση μέσω της εργασίας. Έτσι οι επιχειρήσεις θα εξασφαλίζουν εργαζόμενους χωρίς αμοιβή, ενώ οι μαθητές θα έχουν κατάρτιση αμφίβολης αξίας, ως επαγγελματική εμπειρία.
Οι «βέλτιστες πρακτικές» του ΟΟΣΑ
Οι «βέλτιστες πρακτικές» του ΟΟΣΑ προβλέπουν να αλλάξουν το τοπίο στην εκπαίδευση, η οποία προσαρμόζεται στις ανάγκες των επιχειρήσεων. Προωθείται η κατάρτιση και οι δεξιότητες σε βάρος της μόρφωσης και της μάθησης γιατί έτσι απαιτεί η επιχειρηματικότητα.
Το ίδιο και με την έρευνα των πανεπιστημίων, που θα γίνεται σε συνεργασία με ιδιωτικά ιδρύματα και επιχειρήσεις.
Γενικά προάγονται και μέσα από την εκπαίδευση – κατάρτιση – μαθητεία οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και επιδιώκεται η διαμόρφωση χαρακτήρων που δεν διεκδικούν δικαιώματα, παρά σε ένα αβέβαιο μέλλον ψάχνουν να βρουν εργασία προσαρμοσμένοι στο περιβάλλον που διαμορφώνουν οι επιχειρήσεις και οι εργοδότες.
Μισθοί δημοσίων υπαλλήλων και αξιολόγηση
«Έως τον Οκτώβριο του 2015, οι αρχές θα προβούν σε μεταρρύθμιση του ενιαίου μισθολογίου, με ισχύ από 1ης Ιανουαρίου 2016, καθορίζοντας τις βασικές παραμέτρους με δημοσιονομικά ουδέτερο τρόπο, βάση τους συμφωνηθέντες στόχους για τα μισθολογικά κονδύλια και με συστηματική εφαρμογή σε ολόκληρο τον δημόσιο τομέα, περιλαμβανομένης της αποσυμπίεσης της μισθο λογικής κατανομής σε ολόκληρο το μισθολογικό φάσμα σε συνάρτηση με τις δεξιότητες, τις επιδόσεις και τις αρμοδιότητες και την θέση του προσωπικού».
Νέο ενιαίο μισθολόγιο πρέπει να θεσπίσει η κυβέρνηση μέσα στον Οκτώβριο του 2015. Οι εκπαιδευτικοί και κάθε δημόσιος υπάλληλος θα αμείβεται με βάση την εργασιακή επίδοσή του και την επίτευξη των στόχων που θα βάζει η υπηρεσία του ή το αντίστοιχο Υπουργείο. Ο κάθε υπάλληλος θα αξιολογείται και οι επιδόσεις του θα συνδέονται το μισθό του και με την βαθμολογική του εξέλιξη. Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση επιδιώκει νέες μειώσεις μισθών, γιατί ο βασικός δημοσιονομικός στόχος των μνημονίων είναι η μείωση των κρατικών εξόδων: «οι μισθολογικές δαπάνες στο Δημόσιο να συνάδουν με την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων και με την εξασφάλιση φθίνουσας πορείας για τις δημόσιες δαπάνες, σε σχέση με το ΑΕΠ κατά την περίοδο 2016-2019».
Κινητικότητα δημοσίων υπαλλήλων
«Έως τον Δεκέμβριο του 2015, οι αρχές θα θεσπίσουν ένα νέο σύστημα μόνιμης κινητικότητας. Το σύστημα θα προωθήσει την χρήση της περιγραφής καθηκόντων και θα συνδέεται με μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων που θα περιλαμβάνει όλες τις κενές θέσεις. Την τελική απόφαση για την κινητικότητα του προσωπικού θα λαμβάνει η εκάστοτε υπηρεσία».
Με την εφαρμογή της υποχρεωτικής κινητικότητας αναμένεται ότι θα καλυφθούν σε ένα βαθμό οι ελλείψεις προσωπικού σε δημόσιες υπηρεσίες χωρίς να προσληφθεί νέο προσωπικό. Η προσωπική και οικογενειακή σταθερότητα του υπαλλήλου, τα δικαιώματα στο να επιλέγει το είδος της εργασίας, τα δικαιώματα που απέκτησε από την προϋπηρεσία του κτλ., προφανώς, σκοντάφτουν στην αναλγησία της κυβέρνησης.
Είναι κατανοητό από όλους ότι η πολιτική των μνημονιακών κυβερνήσεων συνεχίζει και εντείνει την επίθεσή της στην δημόσια εκπαίδευση.
Οι εκπαιδευτικοί μαζί με την κοινωνία θα σταθούμε αγωνιστικά στη νέα μνημονιακή λαίλαπα που έρχεται ή θα υποχωρήσουμε αφήνοντας χωρίς άμυνα την παιδεία;
Σ’ αυτό το ερώτημα θα κληθούμε να απαντήσουμε σε λίγες μέρες. Αν αγαπάμε την εργασία μας και υπηρετούμε την κοινωνία θα κληθούμε να αγωνιστούμε και να συγκρουστούμε με την πολιτική που θέλουν να επιβάλλουν οι δανειστές και οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους στη χώρα και να την ανατρέψουμε. Σε μας ανήκει η απόφαση και στη συνείδηση του κάθε εκπαιδευτικού.
Στην εκπαίδευση είναι ανάγκη απέναντι στη «μία και μοναδική αλήθεια» των αναδιαρθρώσεων που θέλει να επιβάλλουν Κυβέρνηση – ΕΕ – ΟΟΣΑ και το κεφάλαιο, εμφανίζοντάς τους ως «φυσικούς νόμους», να αντιπαραθέσουμε την αλήθεια των λαϊκών αναγκών, των εργατικών δικαιωμάτων, της κοινωνικής αξιοπρέπειας.
Είναι ανάγκη να σκεφτούμε και να δράσουμε, πιάνοντας το νήμα από τις καλύτερες στιγμές των συλλογικών μας αγώνων των τελευταίων χρόνων, να αναμετρηθούμε με τις ανεπάρκειές μας, να δούμε κατάματα τον πραγματικό αντίπαλο, να πάρουμε τα ρίσκα μας.
Με τα σωματεία μας και τις συλλογικότητές μας, που άμεσα πρέπει να συντονίσουμε. Σε συμπόρευση και κοινή δράση με τους Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες γονέων σε ένα πλατύ πανκοινωνικό-πανεκπαιδευτικό μέτωπο για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών των κυβερνήσεων της ΕΕ και του ΔΝΤ και όλων των μνημονίων.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ O ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΘΗΡΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΠΑΝΟΥΔΗΣ
