Εκδήλωση τιμής στον πρωτομάρτυρα της ειρήνης, ΝΙΚΟ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ και ιστορικό αφιέρωμα ταξικής μνήμης

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΝ
ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑ
ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

ΝΙΚΟ ΝΙΚΗΦΟΡΙΔΗ

 Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη
Θεσσαλονίκης (ΕΔΥΕΘ)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΜΑΡΤΗ 2016 ώρα 12:00

ΜΝΗΜΕΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ

στο πάρκο της οδού Παπαναστασίου στις Συκιές 

(απέναντι από την εκκλησία των Αγ. Θεοδώρων)

      Το ιστορικό

Ο Νίκος Νικηφορίδης γεννήθηκε το 1928 στο Βύρωνα της Αττικής. Μαθητής γυμνασίου ακόμη, σε ηλικία 15 ετών, οργανώνεται στην ΕΠΟΝ για να συμβάλει και αυτός στον αγώνα του λαού μας ενάντια στην φασιστική κατοχή.

Αρχές 1946 συλλαμβάνεται και βασανίζεται στο αστυνομικό τμήμα Βύρωνα.

Το 1947 συλλαμβάνεται ξανά - όντας μαθητής γυμνασίου ακόμη - και στέλνεται εξορία στην Ικαρία και το 1948 μεταφέρεται στη Μακρόνησο.

Βασανιστής του Νικηφορίδη ήταν ο τότε λοχαγός και μετέπειτα πραξικοπηματίας της Χούντας Δημήτρης Ιωαννίδης.

Από τα φρικτά βασανιστήρια, που του έκαναν (επειδή δεν υπέγραψε δήλωση μετάνοιας), έχασε προσωρινά το φως του και δεν μπορούσε να περπατήσει ούτε να μιλήσει, σερνόταν και υπέφερε από επιληπτικές κρίσεις.

Το Γενάρη 1950 σε πολύ κακή κατάσταση ο Νικηφορίδης απολύεται από τη Μακρόνησο και επιστρέφει στην οικογένεια του, που φρόντισε για τη θεραπεία του.

Στο μεταξύ στις 15 Μάρτη 1950 συνέρχεται στη Σουηδική πρωτεύουσα συνδιάσκεψη του παγκόσμιου φιλειρηνικού κινήματος για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος.

Στη συνδιάσκεψη της Στοκχόλμης πήραν μέρος προσωπικότητες παγκόσμιου κύρους, προεξέχοντα του φημισμένου νομπελίστα πυρηνικού επιστήμονα Φρειδερίκου Ζολιό-Κιουρί, που ήταν και πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης.

Η Συνδιάσκεψη παμψηφεί εγκρίνει την γνωστή «Έκκληση της Στοκχόλμης» την οποία συνυπογράφουν - από τους πρώτους μήνες - 500 εκατ. άνθρωποι από 80 χώρες του κόσμου. Ανάμεσα τους οι υπογραφές κορυφών του ανθρώπινου πνεύματος, όπως οι Πάμπλο Πικάσο, Ιβ Μοντάν, Ηλιά Ερενμπούργκ, Πάμπλο Νερούντα, Πωλ Ελυάρ, Χόρχε Αμάντο, Ναζίμ Χικμέτ, Λανζεβέν, Μωμπλάν, Βάρναλης, Έλλη Αλεξίου, γιατρός Πέτρου Κόκκαλης κ.α.
Κάτω από αυτό το κείμενο, ακολουθώντας τη συνείδησή του, ανέλαβε ο Νίκος Νικηφορίδης να μαζέψει υπογραφές και να βοηθήσει στο ανέβασμα του κινήματος της Ειρήνης στη χώρα μας.

Γι’ αυτό στις αρχές Νοέμβρη του 1950 έρχεται στη Θεσσαλονίκη και μαζί με άλλους ΕΠΟΝίτες μαθητές, οργανώνουν το «Δημοκρατικό φιλειρηνικό Μέτωπο Νέων» με στόχο την συλλογή υπογραφών για την «Έκκληση της Στοκχόλμης».

Όμως η αστική τάξη της χώρας μας -δύο χρόνια μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου- προσπαθούσε με κάθε μέσο να υποτάξει το λαϊκό κίνημα, που έκανε τα πρώτα βήματα της ανασυγκρότησης του.

Πολλές εκατοντάδες ήταν οι μελλοθάνατοι που βρίσκονταν στις φυλακές. 10 - 11.000 ήταν οι καταδικασμένοι από τα έκτακτα στρατοδικεία, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες ήταν οι επιτηρούμενοι λόγω έλλειψης «εθνικών» φρονημάτων.

Έτσι άρχισαν οι συλλήψεις και μέσα στις γιορτές της πρωτοχρονιάς του 1951 συλλαμβάνονται 14 άτομα, ανάμεσα τους και ο Νίκος Νικηφορίδης.

Κατηγορία που τον βαραίνει «η απόπειρα διάδοσης ανατρεπτικών ιδεών» και το έγκλημά του «το μάζεμα υπογραφών κάτω από την έκκληση της Στοκχόλμης»

Να τι έλεγε όμως η «Έκκληση της Στοκχόλμης»:

«Απαιτούμε την απόλυτη απαγόρευση του ατομικού όπλου φοβερής μαζικής εξόντωσης για τους λαούς.

Απαιτούμε τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού διεθνούς ελέγχου, που θα εξασφαλίζει την εφαρμογή αυτού του μέτρου απαγόρευσης.

Πιστεύουμε πως η κυβέρνηση, που πρώτη θα χρησιμοποιούσε τα ατομικά όπλα ενάντια σε οποιαδήποτε χώρα, θα διέπραττε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και γι' αυτό θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί ως εγκληματίας πολέμου.

Καλούμε όλους τους καλοπροαίρετους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να υπογράψουν αυτή την Έκκληση».

Οι διώκτες του Νικηφορίδη στο πρόσωπο του χτυπούσαν όλο το λαϊκό και φιλειρηνικό κίνημα. Με την εκτέλεση του επιζητούσαν να τρομοκρατήσουν και να βάλουν φρένο στη ανάπτυξη του.
Η απόφαση της θανατικής του καταδίκης ξεσήκωσε πληθώρα διεθνών αντιδράσεων και κορυφαίοι διανοούμενοι, όπως ο φιλόσοφος Μπέρτραντ Ρασέλ, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, ο Φρειδερίκος Ζολιό και η μαντάμ Κιουρί και πολλοί άλλοι, με επιστολή προς την Ελληνική Κυβέρνηση, ζήτησαν την αθώωση του.
Όμως η αστική τάξη της εποχής ήταν αποφασισμένη να προχωρήσει στο έγκλημα.
Ο Ν. Νικοφορίδης εκτελέστηκε τα ξημερώματα της 5ης Μαρτίου 1951 πίσω από τις φυλακές Γεντί Κουλέ.
Ήταν μόλις 23 ετών.

Μέρες μετά την εκτέλεση έφθασε στην οικογένειά του η «απονομή χάριτος» της βασίλισσας Φρειδερίκης. Ήταν μια τακτική που είχε εφαρμοστεί και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις.

Η θυσία, όμως, του Νίκου Νικηφορίδη δεν ήταν μάταιη! Συνεχίζει μέχρι σήμερα να φωτίζει τους φιλειρηνικούς αγώνες του λαού μας. Τους αγώνες για τον πυρηνικό αφοπλισμό, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους πολέμους που προκαλεί, ενάντια στην εκμετάλλευση, για την κοινωνική δικαιοσύνη και την ισότητα των ανθρώπων, για την ευημερία, τη φιλία και τη συνεργασία των λαών. Χιλιάδες και χιλιάδες λαϊκοί αγωνιστές κυνηγήθηκαν και θυσιάστηκαν, προσφέροντας ακόμη και τη ζωή τους για τα ιδανικά αυτά.

 

     Σήμερα που οξύνεται ο ανταγωνισμός των μονοπωλίων για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και το μοίρασμα των αγορών, αυξάνει ο κίνδυνος ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου.

     Η ΕΔΥΕΘ καταδικάζει τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Ουκρανία, στη Συρία, στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική!

     Καταδικάζουμε την παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων του Αιγαίου στους φιλοπόλεμους και επικίνδυνους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

     Τιμώντας τη μνήμη του πρωτομάρτυρα αγωνιστή της Ειρήνης, Νίκου Νικηφορίδη -65 χρόνια μετά την εκτέλεσή του- παλεύουμε:

•  Να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικανο-ΝΑΤΟικές βάσεις.

•  Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο.

•  Επιστροφή όλων των Ελλήνων στρατευμένων που δρουν και βρίσκονται εκτός των συνόρων μας.

•  Άμεσο σταμάτημα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.

•  Καμιά εμπλοκή της Ελλάδας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ.