Ανοιχτή επιστολή του Δ.Σ. της Γ΄ ΕΛΜΕ-Θ προς όλους τους συναδέλφους

Γ΄ΕΛΜΕ  ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ                                  Θεσσαλονίκη 2/10/2016             

Πρ. Κορομηλά 51  τηλ.

Επικοινωνίας 6979850143                                 

e-mail: gelmeth3@gmail.com 

http://3elmethess.blogspot.gr/ 

Ανοιχτή επιστολή του Δ.Σ. προς όλους τους συναδέλφους

Συνάδελφοι –συναδέλφισσες,

Η προγραμματισμένη στις 28/4 Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ μας δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της πολύ μικρής συμμετοχής!  Προηγήθηκε προσπάθεια ενημερωτικής συνάντησης στις 14/9 όπου και κει η συμμετοχή ήταν απογοητευτική. Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια o εκπρόσωπος της ΕΛΜΕ  μετέφερε στην συνέλευση της ΟΛΜΕ στην Αθήνα απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου.

Ελάχιστοι ήταν οι συνάδελφοι που συμμετείχαν στις δεκάδες  εξαντλητικές παραστάσεις που πραγματοποίησε το ΔΣ στις διευθύνσεις και στην περιφέρεια για τα εξαιρετικά επείγοντα προβλήματα της περιόδου. Θλιβερή ήταν και η απουσία των συναδέλφων από το εκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 15/9.

  Θεωρούμε αυτή την εξέλιξη ιδιαίτερα ανησυχητική, παρά το γεγονός ότι δεν αφορά μόνο εμάς αλλά ολόκληρη τη χειμαζόμενη κοινωνία που παρακολουθεί προς το παρόν αμήχανη και

σαστισμένη τις εξελίξεις.  Οφείλουμε όλοι να αντιμετωπίσουμε κριτικά και αυτοκριτικά το φαινόμενο και να ξεπεράσουμε δημιουργικά την κρίση που διέρχεται το συνδικαλιστικό κίνημα  και οι συλλογικές του διαδικασίες που  κατά την γνώμη μας οφείλονται :

1.   Στο γενικότερο κλίμα απογοήτευσης, ηττοπάθειας, εσωστρέφειας που έχει κυριαρχήσει μετά από 6 χρόνια αλλεπάλληλων μνημονιακών βάρβαρων μέτρων  και η αδυναμία του Συνδικαλιστικού εργατικού Κινήματος  να τα ανατρέψει. Η παταγώδης διάψευση των ελπίδων για πολιτικές κυβερνητικές αλλαγές.  Η κατανόηση  πλέον ότι δεν υπάρχουν «άνωθεν»  σωτήριες λύσεις σε συνδυασμό με την υποτίμηση του σωματείου, την μέχρι τώρα έλλειψη αυτοπεποίθησης στις δυνατότητες του οργανωμένου λαϊκού παράγοντα. Η αποδοχή του ανιστόρητου αποφθέγματος «δεν υπάρχει εναλλακτική» μετά από την επίμονη χρόνια διακίνησή του από πολιτικούς και ΜΜΕ.

 Κι όμως ο Καζαντζάκης είναι σαφής : «Ο λαός δεν σώζεται. Σώζει.»

2.   Στις χρόνιες ανεπάρκειες, στρεβλώσεις του Σ.Κ.,  τον προδοτικό ρόλο της ΓΣΕΕ  και άλλων συνδικαλιστικών ηγεσιών, που συμπαρασύρει στην ανυποληψία το σύνολο των συνδικάτων. Τα τελευταία χρόνια και η ΟΛΜΕ κινείται στην λογική της αδράνειας, περιορίζεται σε έναν παρακολουθητικό ρόλο των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, δεν ενημερώνει, δεν υπερασπίζει,  δεν κινητοποιεί, δεν εμπνέει τον κλάδο και ενίοτε ανατρέπει τις συλλογικές αποφάσεις του.

3.   Στην αδύναμη σχέση που έχει το ΔΣ της ΕΛΜΕ με το σύνολο των συναδέλφων παρά τις προσπάθειες. Με τις μικρές του δυνατότητες το ΔΣ που συνεδριάζει συχνότατα, προσπαθεί να ενημερώσει τους συναδέλφους, έχει βγάλει ανακοινώσεις, θέσεις, καταγγελίες για όλα σχεδόν τα προβλήματα, διατύπωσε προτάσεις, πίεσε τους προϊσταμένους για προβλήματα σχολείων, ομάδων συναδέλφων, μεμονωμένων συναδέλφων, αρκετές φορές με επιτυχία χωρίς όμως να καταφέρει να σπάσει τη λογική της ανάθεσης που επικρατεί. Χρησιμοποιεί κάθε δυνατό μέσο να επικοινωνήσει με τους συναδέλφους: mail, λειτουργία blog, δημοσιεύσεις στα εκπαιδευτικά sites, συνεντεύξεις στα τοπικά ΜΜΕ, επισκέψεις στα σχολεία που προσκρούουν όμως στα περιορισμένα όρια που θέτουν οι υποχρεώσεις  των μελών του ΔΣ στα σχολεία τους και ορισμένοι διευθυντές.

Η επικοινωνία αυτή δεν καταφέραμε να έχει αμφίδρομο χαρακτήρα με αποτέλεσμα η ΕΛΜΕ να αγνοεί ή να ενημερώνεται καθυστερημένα για προβλήματα και γεγονότα στα σχολεία.

Ακόμη, η προσπάθεια εμπλοκής περισσότερων συναδέλφων στη ζωή του σωματείου με την εκλογή «συνδέσμων», την δημιουργία επιτροπών: πολιτιστική, ΤΕΕ, Αναπληρωτών είχε πολύ μικρά αποτελέσματα με εξαίρεση μια σειρά πετυχημένων εκδηλώσεων της πολιτιστικής ομάδας. Ιδέες για λειτουργία ομίλων, χορευτικού, θεατρικού τμήματος, οργάνωση ημερίδων, εκδόσεις, λειτουργία λέσχης κλπ. πνίγονται «εν τη γενέσει» τους υπό τον φόβο της προσδοκώμενης αποτυχίας. Αναζητούμε συνεχώς τον καταλληλότερο χρόνο και τόπο για τις ΓΣ, αλλά η απουσία των συναδέλφων περιγελά την ανησυχία μας.

4.   Η παράσταση, η διαμαρτυρία, η διαδήλωση,  η απεργία, η συνέλευση είναι «δουλειά των συνδικαλιστών» πιστεύει ακόμη ένα μεγάλο κομμάτι των συναδέλφων που τους αναζητεί όταν το πρόβλημα προσεγγίσει το δικό του σχολείο, την δική του ειδικότητα, την δική του ιδιαίτερη περίπτωση. Δεν βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα, την αιτία των προβλημάτων ή αισθανόμαστε δέος απέναντι στο μέγεθός τους και την δυσκολία αντίστασης επιζητώντας μάταια την ψευδαίσθηση μιας δήθεν κανονικότητας. Η χειροτέρευση των συνθηκών εργασίας μας , διορισμός, μισθός, μετάθεση, απόσπαση, ωράριο, επιμόρφωση, εντατικοποίηση, ανασφάλεια, μετακίνηση, σύνταξη, υπερμεγέθη τμήματα κλπ.  αντί να οδηγεί σε αναζωογόνηση των συλλογικών διαδικασιών και της αγωνιστικής διάθεσης, καταλήγει  στην λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» με οποιοδήποτε κόστος. Εμφανίζονται έτσι εκφυλιστικά φαινόμενα ενός ιδιότυπου εμφυλίου μεταξύ σχολείων, ειδικοτήτων γενεών, κλάδων κλπ.  Η συμμετοχή περιορίζεται στις εκλογικές διαδικασίες, αν και αυτή έχει ατονήσει τελευταία. Οι συνάδελφοι αγνοούν ή υποτιμούν το γεγονός ότι ο κλάδος μας, παρά τα προβλήματα που αναφέρθηκαν, έχει ακόμη  τις πιο δημοκρατικές διαδικασίες σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο κλάδο στη χώρα. Η Γ.Σ. ίσως είναι ό μόνος χώρος που μπορεί να εκφράσει ελεύθερα την άποψη του και να καταθέσει την πρότασή του. Ό,τι μέχρι τώρα είχαμε κατακτήσει ήταν καρπός σκληρών αλλά και αξιοπρεπών, συναρπαστικών αγώνων και ό,τι τώρα χάνουμε είναι καρπός της αδράνειας, της παραίτησης, της απέλπιδος,  πρόσκαιρης και εν τέλει μη ηθικής ατομικής «λύσης».

Με αυτές τις σκέψεις σας καλούμε σε ένα γόνιμο προβληματισμό και ειλικρινή ανοιχτό διάλογο για να βρούμε τους καλύτερους τρόπους να δυναμώσουμε την συλλογική μας προσπάθεια, να ανταμώσουμε όλοι μαζί ξεπερνώντας πικρίες, αδυναμίες, αντιπαραθέσεις άγονες, να μετατρέψουμε σε πλούτο τις διαφορετικές αντιλήψεις και προτάσεις. Δεν γίνεται αλλιώς!  

Εκτιμούμε ότι είμαστε σε συνθήκες διάλυσης του δημόσιου σχολείου, πλήρους απαξίωσης του εκπαιδευτικού. Σήμερα διακυβεύεται το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας…

Είναι πλήρως αντιφατική η εικόνα την ώρα που συμβαίνουν όλα αυτά να μαζευόμαστε  10-20 συνάδελφοι σε μια κρύα αίθουσα να …αλλάξουμε την κατάσταση και δεν μας παρηγορεί ούτε ο Ελύτης :              

 «Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά.»

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                      Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΘΗΡΑΣ              ΣΠΑΝΟΥΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ