9 Γενάρη 2022 :Μέρα μνήμης και τιμής του Νίκου Τεμπονέρα

 Γ΄ΕΛΜΕ  ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ                                                                     Θεσσαλονίκη 9/1/2022 

Πρ. Κορομηλά 51 τηλ. 6978300483                                  

e-mail: gelmeth3@gmail.com

http://3elmethess.blogspot.gr/ 

fb  : Γ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

9 Γενάρη 2022 :Μέρα μνήμης και τιμής του Νίκου Τεμπονέρα

Με τους  αγώνες μας  για  ΠΑΙΔΕΙΑ,ΥΓΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

τιμάμε τη μνήμη του Νίκου Τεμπονέρα

Το 1990 είναι η χρονιά, που εγκαινιάζεται ο «νεοσυντηρητικός χειμώνας» της διακυβέρνησης του πατρός Μητσοτάκη. Ψήφισε το αντι-ασφαλιστικό και το αντι-απεργιακό νομοσχέδιο. Την άνοιξη του 1990 γίνεται η τελική εκκαθάριση των λεγόμενων προβληματικών επιχειρήσεων. Ακολουθούν εργατικές αναταράξεις με καταλήψεις εργοστασίων όπως η κατάληψη της Πειραϊκής-Πατραϊκής στην Πάτρα. Τον Ιούλιο του 1990 εκδηλώνεται η απόπειρα μαχητικής απεργίας στις εξετάσεις, με απόφαση που στηριζόταν σε πρωτοφανείς σε μαζικότητα γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ όλης της χώρας. Κύρια αιχμή των διεκδικήσεων είναι η εναντίωση στο νέο κύμα λιτότητας που απεργάζεται η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το φθινόπωρο του 1990  κυβέρνηση του Κων/νου Μητσοτάκη, ανακοινώνει πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία, που προβλέπει μεταξύ άλλων λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, επιβολή χρονικού ορίου στις σπουδές, διαγραφές φοιτητών, περιορισμό του πανεπιστημιακού ασύλου στα ΑΕΙ, επαναφορά της ποδιάς, της καθημερινής προσευχής και του ομαδικού εκκλησιασμού, έπαρση της σημαίας, «αναμόρφωση» των μαθητικών κοινοτήτων, κατάργηση των αδικαιολόγητων απουσιών, επιβολή pointsystem ελέγχου και ποινικοποίησης της συμπεριφοράς των μαθητών για τα σχολεία. Στο τέλος Οκτώβρη ξεκινούν φοιτητικές και μαθητικές κινητοποιήσεις με καταλήψεις και διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων κόσμου. Στα μέσα Δεκέμβρη τα κατειλημμένα σχολεία ξεπερνούσαν το 70%!

Οι διακοπές των Χριστουγέννων δεν σταμάτησαν τις κινητοποιήσεις. Η αυγή του 1991, έβρισκε την εκπαίδευση σε όλη τη χώρα σε αγωνιστικό αναβρασμό. Απέναντι στον μαθητικό ξεσηκωμό η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχείρησε την «ανακατάληψη των σχολείων». 

Στις 8 προς 9 Γενάρη του ΄91 δολοφονείται ο αγωνιστής, αριστερός  καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας, μέλος της ΕΛΜΕ Αχαΐας, στις πύλες  σχολικού συγκροτήματος 3ου -7ου Γυμνασίου και Λυκείου Πάτρας στην Πάτρα, από τους λοστούς των ΟΝΝΕΔιτών Καλαμπόκα – Σπίνου – Μαραγκού.  Ήταν το θύμα της απόφασης της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του αλήστου μνήμης Υπ. Παιδείας κ. Κοντογιαννόπουλου να ανακαταλάβουν και ν’ ανοίξουν τα σχολεία με κάθε τρόπο οι ΟΝΝΕΔίτες  και κάθε είδους παρακρατικοί μηχανισμοί προκειμένου να καταστείλουν τις ογκούμενες μαθητικές κινητοποιήσεις ενάντια στον αντι-εκπαιδευτικό νόμο της κυβέρνησης Μητσοτάκη, αγώνες που αγκαλιάστηκαν και ενώθηκαν με το φοιτητικό και  το εκπαιδευτικό κίνημα. Κέρδισαν την αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση της κοινωνίας. Ξέφυγαν από τα όρια της νομιμότητας της εξουσίας και της τυπικής διαμαρτυρίας. Διεκδίκησαν τη νομιμότητα των αναγκών και δικαιωμάτων για μόρφωση  δημόσια δωρεάν Παιδεία με μαζικές καταλήψεις σχολείων, ΑΕΙ-ΤΕΙ, με διαδηλώσεις. 

Ακολούθησε μεγάλη πολυήμερη λαϊκή εξέγερση σε Πάτρα, Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα, ενάντια στον αυταρχισμό και την κρατική καταστολή, με αποτέλεσμα την παραίτηση του υπουργού παιδείας Κοντογιαννόπουλου και την απόσυρση όλου του νομοσχεδίου από τον διάδοχο Σουφλιά.

Συμπληρώνονται  31 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα. Ο λαός βρίσκεται στη δίνη της αντιδραστικής ολομέτωπης επίθεσης της κυβέρνησης της ΝΔ. Δύο χρόνια τώρα η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την πανδημία για να επιβάλλει με σκληρούς αντιδημοκρατικούς νόμους αντιλαϊκές πολιτικές και να τσακίσει όσα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα απέμειναν. Μπροστά στα δεκάδες χιλιάδες κρούσματα και τους θανάτους επιλέγει να εγκαταλείψει τη Δημόσια Υγεία. Συνεχίζει να χτυπά τη Δημόσια Παιδεία με την πολιτική της πάγιας λιτότητας και των περικοπών. Με συνεχείς νόμους που επιβάλλουν την αξιολόγηση σχ. μονάδας και εκπ/κων, με σκοπό την κατηγοριοποίηση των σχολείων, για να λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους της αγοράς. Χτυπά τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών βάζοντας τα σε μια ατέρμονη διαδικασία εξετάσεων και στείρας γνώσης, απορρίπτοντας τα κατά χιλιάδες από το υπάρχον σχολείο, αλλά και τα ΑΕΙ. 

Οι μέρες που ζούμε και οι αναμετρήσεις που έρχονται στην εκπαίδευση και την κοινωνία, φέρνουν στο μυαλό τον Νίκο Τεμπονέρα μέσα από τη φωτογραφία που έχει γίνει κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας του λαού, χαμογελαστό στην τάξη μπροστά από τους μαθηματικούς τύπους που δίδαξε. Μια μορφή με ανθρωπιά και αυτοπεποίθηση, δεμένη με την υπεράσπιση του δημόσιου δωρεάν σχολείου και του μορφωτικού αγαθού.

Είναι παρών στην αγωνιστική μνήμη ενάντια στη λήθη της εξουσίας, πηγή έμπνευσης και περηφάνιας για τη μαχόμενη εκπαίδευση και το λαϊκό κίνημα. Αλλά και μάθημα ιστορίας, σκληρό και ανεξίτηλο μαζί, που τονίζει ότι κανένα δικαίωμα δεν ήρθε από τον ουρανό, αλλά κατακτήθηκε με ασυμβίβαστους αγώνες και έναν πολιτισμό που σηκώνει τους ανθρώπους από τη λάσπη και τη μικροπρέπεια του ατομισμού. Ασυμβίβαστους αγώνες που δεν αποδέχτηκαν την αλαζονεία της εξουσίας, του ΤΙΝΑ και του μικρότερου κακού.

Η μνήμη του Ν. Τεμπονέρα δεν είναι μόνο υπόθεση της οφειλόμενης τιμής για έναν αγωνιστή που θυσίασε τα πάντα, αλλά αποτελεί και βαριά αγωνιστική κληρονομιά που στηρίζει από τα πρώτα του βήματα το σύγχρονο εκπαιδευτικό κίνημα. Αυτό που βάζει στο στόχαστρο τις στρατηγικές επιλογές των ΟΟΣΑ και ΕΕ στην εκπαίδευση, το υλικό δηλαδή των νεοφιλελεύθερων επιλογών που διαμορφώνουν τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση. Η μνήμη του Νίκου Τεμπονέρα εμπνέει και συνδέεται με τους αγώνες των εργαζόμενων της Cosco και της e-food, τους αγώνες που σπάνε την καταστολή και την απαγόρευση των διαδηλώσεων, τους αγώνες των  φοιτητών  για να μην περάσει η πανεπιστημιακή αστυνομία η διαγραφή των φοιτητών και το επιχειρηματικό Πανεπιστήμιο. Είναι φάρος σε όλους όσοι αγωνίζονται για καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής.

Σήμερα, που η σκέψη γυρνάει στον μαχόμενο, με την πλήρη έννοια, εκπαιδευτικό Νίκο Τεμπονέρα, αναγκαία όσο ποτέ είναι όχι μόνο η αποκάλυψη της κυρίαρχης πολιτικής αλλά κυρίως η μαχητική υπεράσπιση των αναγκών, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών, ανάλογη με αυτή που ξεσήκωσε, ένωσε τον μαχόμενο κόσμο το ’90-91 και οδήγησε στη νίκη.

 Ο αγώνας και η θυσία του N. Τεμπονέρα, το φωτεινό του παράδειγμα,  το μεγάλο τελευταίο του μάθημα, μας δείχνουν τον δρόμο που θα διαβούμε για να ανατρέψουμε τις βάρβαρες αντικοινωνικές πολιτικές κυβέρνησης ,Ε.Ε κεφαλαίου και να χαράξουμε έναν άλλο δρόμο ,πιο φωτεινό που θα μας φέρει στο ύψος των ανθρώπινων αναγκών! 

ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΑΞΙΟΒΙΩΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ  ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΡΑΜΑΤΩΝ ΜΑΣ.

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                           Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΓΙΑΝΝΑ ΛΑΘΗΡΑ                        ΝΙΚΟΣ ΠΑΛΑΝΤΖΑΣ