Νέα προβολή ταινίας από την Κινηματογραφική λέσχη Γ΄ΕΛΜΕ-Θ

Κινηματογραφική λέσχη Γ΄ΕΛΜΕ-Θ

Ίσως, Αύριο
(In a Better World)

Παρασκευή 5 Μάη στις 7:30μμ, 1^ο Γυμνάσιο Συκεών  

Δραματική 2010 | Έγχρ. | Διάρκεια: 119'

Δανέζικη ταινία, σκηνοθεσία Σούζανε Μπίερ με τους: Ούλριχ Τόμσεν, Μίκαελ Πέρσμπραντ, Τρίνε Ντίρχολμ

Η υπόθεση

Ο Αντόν είναι ένας γιατρός που μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στο σπίτι του σε μια ειδυλλιακή πόλη της Δανίας και στη δουλειά του σε ένα αφρικανικό στρατόπεδο προσφύγων που δίνει άνιση μάχη με τις απάνθρωπες συνθήκες που αντιμετωπίζει. Σε αυτούς τους δύο πολύ διαφορετικούς κόσμους, αυτός και η οικογένειά του έρχονται αντιμέτωποι με διαμάχες, που τους οδηγούν σε δύσκολες αποφάσεις, αμφιταλαντευόμενοι ανάμεσα στην εκδίκηση και τη συγχώρεση.

Ο Αντόν και η γυναίκα του Μαριάν, που έχουν δύο γιους, βρίσκονται σε διάσταση και μάχονται με την πιθανότητα του διαζυγίου. Ο μεγάλος τους γιος, Elias υπομένει καθημερινά τη βία και το χλευασμό μερίδας των συμμαθητών του. Ανέλπιστο υποστηρικτή θα βρει στο πρόσωπο του Christian, ενός Σουηδού πιτσιρικά άρτι αφιχθέντα από το Λονδίνο με τον πατέρα του Κλάους. Έχει μόλις χάσει τη μητέρα του από καρκίνο και είναι βαθιά στεναχωρημένος από το γεγονός.

Ο Christian, ορθώνει δυναμικά ανάστημα απέναντι στους νταήδες. Τα δύο παιδιά θα γίνουν γρήγορα καλοί φίλοι, ο Christian όμως δείχνει μία σαφή ροπή προς την αυτοδικία, γεγονός που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους, η φιλία τους δοκιμάζεται και οι ζωές τους τίθενται σε κίνδυνο. Εν τέλει, οι ίδιοι οι γονείς τους απομένουν να τους βοηθήσουν να συμβιβαστούν με την πολυπλοκότητα των ανθρώπινων συναισθημάτων, τον πόνο και τη δυστυχία.

Συνοπτική κριτική

Βορειοευρωπαϊκή στιβαρή δραματουργία, στερεός αφηγηματικός ρυθμός και μερικά καίρια, καυτά ερωτήματα πάνω στα ανθρώπινα ένστικτα, στην κοινωνική συμπεριφορά, την βία στο σχολείο, τις σχέσεις των γονιών με τα παιδιά τους  και την ενηλικίωση.

Εκεί επικεντρώνεται και η ματιά της Susanne Bier στο «In A Better World»: σε ζητήματα βίας, αυτοδικίας, κοινής λογικής και εν τέλει στην ικανότητα ή ανικανότητα συγχώρεσης. Σκαλίζει το μάταιο της εξατομικευμένης εξουσιαστικής συμπεριφοράς ψηλαφίζοντας τις οδυνηρές συνέπειες που τη συνοδεύουν. Δύο παιδιά που αντιλαμβάνονται γύρω τους ένα βίαιο κόσμο πιθήκων και που αναζητούν δικαιοσύνη και οικογενειακή ασφάλεια, ενώ οι γονείς αδυνατούν να αφουγκραστούν εγκαίρως τη σοβαρότητα του ζητήματος και να αναλάβουν δράση.

 Όπως και στις προηγούμενες ταινίες της, ιδιαίτερα στο «Μετά τον γάμο», σκιαγραφεί με λεπτομέρεια και ζεστασιά τους διάφορους χαρακτήρες, ιδιαίτερα των δύο παιδιών, με τον Μάρκους Ρίγκααρντ (Ελίας) και τον Γουίλιαμ Γιονκ Νίλσεν (Κρίστιαν) να δίνουν εξαιρετικές ερμηνείες.

Η Μπίερ καταφέρνει όχι μόνο να δημιουργήσει τη σωστή ατμόσφαιρα, αλλά και να βάλει ορισμένα ουσιαστικά ερωτήματα (βία και εκδίκηση ενάντια στον πασιφισμό, η θέση του ατόμου στην κοινωνία), στα οποία ο θεατής πρέπει να δώσει τις δικές του απαντήσεις

Διακρίσεις

•  Όσκαρ  Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 
• Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 
• Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής  στο Διεθνές Φεστιβάλ της Ρώμης 
• Βραβείο Κοινού.