ΒΡΑΔΙΕΣ ΘΕΑΤΡΟΥ ΜΕ ΤΗ Γ΄ΕΛΜΕ-Θ

 Γ΄ΕΛΜΕ-ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ                                                                                                 Θεσσαλονίκη 23/10/2024 

Πρ. Κορομηλά 51 τηλ. 6978300483                                  

e-mail: gelmeth3@gmail.com

http://3elmethess.blogspot.gr/ 

fb  : Γ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

                                                                 

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,

η Γ ΕΛΜΕ-Θ ξεκινάει και φέτος τις "Βραδιές θεάτρου" προσκαλώντας σας σε δύο παραστάσεις:

• Σάββατο 2 Νοεμβρίου: Ρωμαίος και Αννέτα του Ζαν Ανούιγ, σε παραγωγή του ΚΘΒΕ και σκηνοθεσία της Άννας Φόνσου. 

Η παράσταση ανεβαίνει για 2ο χρόνο στο μικρό θέατρο της μονής Λαζαριστών. 

Σύμφωνα με τους συντελεστές, πρόκειται για ένα ρομαντικό δράμα που έγραψε ο Ανούιγ στα 1945, το οποίο μιλάει, μεταξύ άλλων, για τη θυσία που συχνά απαιτεί ο έρωτας. Μέσα από τις γραμμές του ο συγγραφέας της "Αντιγόνης" και της "Ευρυδίκης" αναμετριέται με την απόγνωση και την απελπισία των ηρώων του επαναφέροντας βασικούς προβληματισμούς του, που τον έχουν απασχολήσει και σε άλλα έργα του: την πάλη ανάμεσα στην ελευθερία και την κοινωνία, στο άτομο και τους θεσμούς, την πρωταρχική δύναμη των συναισθημάτων. Μιλάει για τη ζωή που επιμένει και τον θάνατο που καραδοκεί δίπλα στην ανυποχώρητη δύναμη του έρωτα. Ποιος είναι ο δρόμος που απομένει στον άνθρωπο που αντιστέκεται; Που οδηγούν τα απανωτά «όχι» στον συμβιβασμό και στον κομφορμισμό;

Ώρα παράστασης: 21:00

Κόστος εισιτηρίου: 7 ευρώ

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...

• Παρασκευή 22 Νοεμβρίου: Εκτός ύλης του Κώστα Λεϊμονή, με τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση, σε σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαϊδη, στο θέατρο Αυλαία.

Πρόκειται για έναν θεατρικό μονόλογο γραμμένο εν θερμώ, στα πρώτα χρόνια της κρίσης (που για μας ακόμα συνεχίζεται...), ο οποίος κουβαλάει την οργή εκείνων των ημερών απέναντι στους πολιτικούς των δύο μεγάλων κυβερνητικών κομμάτων και το σύστημα της συναλλαγής και της εξαπάτησης που τους συντηρούσε. Πρωταγωνιστής του ένας βουλευτής, που έχει διατελέσει για χρόνια και υπουργός ελληνικών κυβερνήσεων, ο οποίος αποφασίζει να παραιτηθεί από το αξίωμά του και να εγκαταλείψει μια για πάντα την πολιτική ζωή της χώρας. Πριν το κάνει όμως εκφωνεί έναν τελευταίο λόγο στη Βουλή τη νύχτα της ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Έναν λόγο, που όμοιός του δεν έχει διαβαστεί ποτέ στην αίθουσα του κοινοβουλίου. Αφού θα αναλογιστεί τις πράξεις και κυρίως τις παραλείψεις του σε οικογενειακό και επαγγελματικό επίπεδο, θα εξομολογηθεί και παράλληλα θα απολογηθεί ενώπιον ενός λαού που τον πίστεψε, με την ελπίδα ότι –έστω και την τελευταία στιγμή– θα προλάβει να γίνει σύμμαχος της αλήθειας και υποστηρικτής μιας μεγάλης συγγνώμης, που έπρεπε να έχει ειπωθεί καιρό πριν.

«Το πρόβλημα ξεκινά από την στιγμή που η αξία του κοστουμιού ξεπερνά την αξία του ανθρώπου που το φορά.»

Το 2016 το έργο απέσπασε το Βραβείο Θεατρικού Έργου από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.

 Για πρώτη φορά παρουσιάστηκε στο κοινό την περίοδο 2016-2018 σε δύο αθηναϊκά θέατρα και σε περιοδεία ανά την Ελλάδα, ενώ στις 27 Μαρτίου 2018, στα πλαίσια των εορτασμών για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, εκφωνήθηκε από το βήμα της - έρημης βεβαίως από βουλευτές - Βουλής. Το 2019 παρουσιάστηκε στις Βρυξέλλες και τη Στουτγάρδη.

Ώρα παράστασης: 21:00

Τιμή εισιτηρίου: 15 ευρώ

Θα χαρούμε πολύ να σας έχουμε κοντά μας και στις δύο παραστάσεις.

Για κράτηση εισιτηρίων απευθυνθείτε στα μέλη του ΔΣ της Γ ΕΛΜΕ-Θ ή στείλτε μήνυμα στην ηλεκτρονική διεύθυνση του σωματείου: gelmeth3@gmail.com. Τηλ. επικοινωνίας: Μιχάλης Λεγάκης 6944691531

ΓΙΑ ΤΟ ΔΣ της Γ΄ΕΛΜΕ-Θ

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                          Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

                                                    ΓΙΑΝΝΑ ΛΑΘΗΡΑ                                     ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΠΕΤΗΣ

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ .ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΑΝΕΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ!

 Γ΄ΕΛΜΕ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ                                                                                     Θεσσαλονίκη 6/1/2021 

Πρ. Κορομηλά 51 τηλ. 6978300483                                  

e-mail: gelmeth3@gmail.com

http://3elmethess.blogspot.gr/ 

fb  : Γ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

 

     ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ .ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΑΝΕΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΜΙΣΟ ΑΙΩΝΑ!

 

Στο ΔΣ της Γ΄ΕΛΜΕ-Θ  συμπαραστέκεται στις δράσεις των φορέων ενάντια στον μακροχρόνιο δανεισμό αρχαιοτήτων σε μουσεία του εξωτερικού..

• Απαιτούμε την άμεση απόσυρση  της πρόσφατα ψηφισμένης και απαράδεκτης διάταξης του νομοσχεδίου του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού για την αναδιοργάνωση του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων, η οποία προβλέπει τη δυνατότητα μακροχρόνιου δανεισμού (συνολικά 50 έτη) ελληνικών αρχαιοτήτων σε μουσεία εκτός χώρας.

 

• Ζητάμε την άμεση επαναφορά του μέχρι πρότινος ισχύοντος νομικού πλαισίου (5+5 έτη μέγιστο χρονικό διάστημα δανεισμού),που ίσχυε μέχρι τη ψήφιση της απαράδεκτης διάταξης.

• Να δοθούν άμεσα τα αναγκαία κονδύλια στον Πολιτισμό, για να προστατευθούν και να αναδειχθούν τα σταθερά και κινητά μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς! 

• Να αποφευχθούν με κάθε τρόπο επιλογές που θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τέτοια μνημεία, ιδιαίτερα όταν αυτά είναι πολύ μεγάλης πολιτιστικής και ιστορικής αξίας, όπως οι βυζαντινές και ρωμαϊκές αρχαιότητες στον σταθμό Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη.  

 

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΚΠΑΤΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ,

  ΜΕ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥ ΑΙΩΝΑ!

 

 

 

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                           Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΓΙΑΝΝΑ ΛΑΘΗΡΑ                        ΝΙΚΟΣ ΠΑΛΑΝΤΖΑΣ

"Λαϊκοί Αποχαιρετισμοί" τραγουδοποιητική βραδιά

Την Τρίτη 25 Ιουνίου η πολιτιστική ομάδα και το Δ.Σ. της Γ΄ ΕΛΜΕ αποχαιρέτισαν τη φετινή σχολική χρονιά στην αυλή του 1^ου Γυμνασίου Συκεών με μια μουσική εκδήλωση αφιερωμένη στο λαϊκό τραγούδι αλλά και στον απερχόμενο πρόεδρο του σωματείου Γιάννη  Λαθήρα.

Την εκδήλωση άνοιξε η Εύη Κουτρουμπάκη   που μίλησε για την καταγωγή και την ιστορία του λαϊκού τραγουδιού, καθώς και για τη θεματολογία του και φυσικά αναφέρθηκε στους εκπροσώπους του, που τραγούδησαν τα βάσανα και τις χαρές, τους έρωτες και τις λύπες του λαού.

Στη συνέχεια σε ζεστό, φιλικό και «βροχερό» κλίμα , φορτισμένο συγκινησιακά, αποχαιρέτισαν τον πρόεδρο της Γ΄ΕΛΜΕ Γιάννη Λαθήρα φίλοι, συνάδελφοι και συναγωνιστές του στο χώρο της εκπαίδευσης. 

Εκ μέρους του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ η πρόεδρος Γ. Λαθήρα  αναφέρθηκε στην πολύχρονη διαδρομή του στον κλάδο και το κίνημα, στους αγώνες του για την εκπαίδευση και την κοινωνία.

Το λόγο πήραν επίσης οι συνάδελφοι/ισσες Ε. Κουτρουμπάκη, Ε. Μπέντση και Σ. Ηλιόπουλος (μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ), που αναφέρθηκαν στην παρουσία του στην ΕΛΜΕ και στο σχολείο, τονίζοντας την αγωνιστική παρακαταθήκη που αφήνει στο σωματείο.

Πολύ τιμητική και συγκινητική ήταν η παρουσία και παρέμβαση του Χ. Παρασκευά, συνταξιούχου διευθυντή του, που ήρθε από το Κιλκίς για να παραβρεθεί στην εκδήλωση. Τέλος αποχαιρέτισε ο προϊστάμενος β/θμιας εκπαίδευσης δυτικής Θεσσαλονίκης Π. Ματζιάρης με σεβασμό το συνδικαλιστή Γιάννη, που αν και οι ρόλοι τους συγκρούονταν, αναγνώρισε το ήθος και την αγωνιστικότητά του.

         

Ακολούθησε λαϊκό γλέντι με το σχήμα «Λαϊκή ΣυνΩδεία»

                                                                                     

 με τραγούδι και χορό!

Μουσική Εκδήλωση της Γ΄ ΕΛΜΕ-Θ

 Γ΄ΕΛΜΕ  ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ                             Θεσσαλονίκη 20-6- 2019

Πρ. Κορομηλά 51

τηλ. Επικοινωνίας 6978300483                                  

e-mail: gelmeth3@gmail.com

http://3elmethess.blogspot.gr/ 

fb:Γ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ Γ΄ ΕΛΜΕ-Θ

ΤΡΙΤΗ 25 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019, 8μ.μ. στο 1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΣΥΚΕΩΝ

Πιστοί στο ραντεβού μας στην αυλή του 1ου Γυμνασίου Συκεών, στη λήξη της σχολικής χρονιάς, αποχαιρετούμε τις άδειες αίθουσες και τον συνταξιοδοτούμενο απερχόμενο πρόεδρο της Γ’ ΕΛΜΕ, Γιάννη Λαθήρα, σε μια βραδιά αφιερωμένη στην ποιητική αξία των λαϊκών μας τραγουδιών, με το μουσικό σύνολο Λαϊκή ΣυνΩδεία.

Σας προσκαλούμε όλους και όλες!

Το Δ.Σ. και η πολιτιστική ομάδα της Γ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

"Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΟΥ ΣΒΑΡΤΣ ΣΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ"

Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΟΥ ΣΒΑΡΤΣ ΣΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ-ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΕΛΜΕ ΕΥΒΟΙΑΣ

Λίγα λόγια για το έργο:

Σε μια καστροπολιτεία κάπου μακριά, τότε που οι Δράκοι και οι ιππότες ζούσαν ανάμεσα στους ανθρώπους χωρίς αυτό να φαίνεται παράξενο σε κανέναν…ένας Δράκος είχε εγκατασταθεί μόνιμα εδώ και χρόνια. Ήταν χωρίς αμφιβολία αυτός που όριζε τις τύχες όλων των κατοίκων της. Ο αδιαμφισβήτητος αφέντης της. Και σιγά σιγά οι άνθρωποι της πολιτείας τον συνήθισαν. Δεν τους τρόμαζε όπως στην αρχή. Άλλωστε δεν απαιτούσε και πολλά…μόνο κάθε τόσο να τρώει μια κοπέλα που οι κάτοικοι του πρόσφεραν σε αντάλλαγμα για την ασφάλεια και την προστασία που τους παρείχε από τα υπόλοιπα δεινά που μπορεί να τους απειλούσαν.
Όταν αρχίζει η ιστορία μας, είναι η σειρά της Έλσας, της κόρης του Καρλομάγνου η οποία νιώθει σχεδόν περήφανη που θα θυσιαστεί για το καλό των συμπολιτών της. Την παραμονή όμως της θυσίας της, φτάνει στην πόλη ο γενναίος ιππότης Λανσελότος, ο οποίος δεν υπάρχει περίπτωση να επιτρέψει να συμβεί αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα, αυτή η κατάφορη αδικία. Άλλωστε, αν δεν είναι καθήκον ενός γενναίου ιππότη να σκοτώνει δράκους, τι στο καλό είναι; Τα πράγματα όμως δεν θα είναι καθόλου απλά στην συνέχεια της ιστορίας μας.

 Ο Δράκος του μεγάλου Ρώσου θεατρικού συγγραφέα Γιεβγκένι Σβάρτς είναι ένα έργο που, ενώ θεωρείται και είναι κλασικό, παραμένει ανατρεπτικά σύγχρονο και μια δραματουργική πρόταση που παραμένει ανεξάντλητη στις αναγνώσεις της. Πολλοί είναι οι λόγοι που οδηγούν σε αυτήν του την αξιολόγηση και που θα μπορούσε κανείς να υπογραμμίσει ξεκινώντας ίσως από τις ιδιαίτερες συνθήκες μέσα από τις οποίες γράφτηκε. Γραμμένο σε πολύ ταραγμένη εποχή, το 1944, εν τω μέσω δηλαδή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, καταφέρνει να λειτουργήσει επιδέξια σε πολλά επίπεδα. Ενώ δηλαδή κρατάει το σχήμα ενός “έργου για παιδιά” εντός ενός “παραμυθένιου πλαισίου”, ένας ενήλικος μπορεί εύκολα να αναγνωρίσει την καυστική και καθόλου αφελή σάτιρα που κρύβεται κάτω από την παραπλανητική του επιφάνεια.

 Μια σάτιρα για τα τρομαχτικά όσο και γελοία πρόσωπα της εξουσίας και τις μεταμφιέσεις της, τις κοινωνικές φυλετικές και λοιπές διακρίσεις, τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα, τον κομφορμισμό και τη χειραγώγηση της σκέψης. Tο έργο δεν βρήκε εύκολα τον δρόμο του για τη σκηνή. Λογοκρίθηκε, απαγορεύτηκε, για να καταλήξει όμως τελικά το πιο δημοφιλές και πολυπαιγμένο έργο του συγγραφέα και ίσως ο κύριος λόγος για την υστεροφημία και τη διεθνή του αναγνώριση. Στην Ελλάδα πάντως παραμένει ελάχιστα παιγμένο από επαγγελματικούς θιάσους, ίσως και εξαιτίας του μεγάλου αριθμού ηθοποιών που απαιτεί και είναι πιο γνωστό από ανεβάσματα σε σχολεία ή πανεπιστημιακές σχολές.

Τρέιλερ από το αντιφασιστικό ντοκιμαντέρ που δημιούργησαν μαθητές και καθηγητές των 6ου Γ/Σ Ευκαρπίας και 6ου Γ/Σ Σταυρούπολης για το στρ. Παύλου Μελά

Μια εξαιρετική προσπάθεια των συναδέλφων και μαθητών του 2ου γυμνασίου Ευκαρπίας σε συνεργασία με το 6ο γυμνάσιο Σταυρούπολης

Η κινηματογραφική λέσχη της Γ΄ ΕΛΜΕ-Θ προβάλλει ...«Μαθήματα ζωής»(Detachment),

Κινηματογραφική λέσχη Γ΄ΕΛΜΕ –Θ

Παρασκευή 24 Νοέμβρη 7μμ. 1^ο Γυμν. Συκεών

«Μαθήματα ζωής»(Detachment)

Πληροφορίες της ταινίας

 2011 Κοινωνική , Έγχρωμη , 97'

Παίζουν: Αντριεν Μπρόντι, Μάρσια Γκέι Χάρντεν, Τζέιμς Κάαν, Κρίστιν Χέντρικς, Λούσι Λιου.

Μετά το θέμα του ρατσισμού, ο σκηνοθέτης της αποκαλυπτικής ταινίας «Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας» Τόνι Κέι καταπιάνεται με εκείνο της εκπαίδευσης και της ευρύτερης μάθησης στο φιλμ «Detachment (μτφρ. ουδετερότητα, η αποστασιοποίηση, η αποφυγή της συναισθηματικής εμπλοκής). Αυτή τη φορά συνεργάζεται με τον Άντριεν Μπρόντι («Ο Πιανίστας») και με μεταδοτικότητα ξεχωριστή μας προσφέρει μαθήματα πάνω στη μοναξιά, την αποστασιοποίηση των ανθρώπων, πάνω στους στόχους και τα διλήμματα της ζωής.

Το σενάριο του φιλμ βασίζεται σε ποικίλες έρευνες του σεναριογράφου και εκπαιδευτικού Carl Lund. Ο Τόνι Κέι μέσα από την αφήγησή του στήνει το πορτρέτο ενός καθηγητή, μιας σχολικής κοινότητας, μιας κοινωνίας. 

Υπόθεση

Ο Χένρι Μπαρθες (Άντριεν Μπρόντι) είναι ένας αναπληρωτής καθηγητής αγγλικής φιλολογίας. Αντικαθιστά συναδέλφους σε σχολεία της Ζώνης Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας.

Στο νέο σχολείο που τον καλούν, αντιμετωπίζει μια κατάσταση όπου τα παιδιά- έφηβοι, είναι μαθημένα να προκαλούν, να προσβάλλουν, να απειλούν και να μην ενδιαφέρονται για τίποτε. Μηδενικοί στόχοι, μηδενικό ενδιαφέρον, μηδενιστική και απαξιωτική στάση. Η ίδια η ταινία δεν ενοχοποιεί τα παιδιά αλλά περισσότερο τους αδιάφορους γονείς τους που δημιουργούν, συντηρούν και επιδεινώνουν την κατάσταση με την εξίσου απαξιωτική στάση τους προς το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς.

Στη βραδιά την αφιερωμένη στους γονείς δεν πατάει ούτε ένας. Η μόνη επαφή και παρουσία τους στο σχολείο είναι για να επιτεθούν και οι ίδιοι, προσβάλλοντας τους καθηγητές μπροστά στα μάτια των βλασταριών τους. Η αδιαφορία προς τα παιδιά τους μεταφράζεται -σας κάνουμε όλα τα χατίρια, είστε οι καλύτεροι και όλοι οι άλλοι φταίνε για τα χάλια σας.

Οι καθηγητές, κομμάτι και αυτοί μιας κοινωνίας χωρίς ιδανικά και αξίες, παραιτημένοι, φοβισμένοι, απελπισμένοι, χωμένοι στα δικά τους προσωπικά προβλήματα, παλεύουν με τη δική τους μοναξιά και τον δικό τους γολγοθά.

Οι προϊστάμενες αρχές ενδιαφέρονται μόνο για τις επιδόσεις των μαθητών μετρώντας τα πάντα μόνο με ποσοτικά στοιχεία και αποτιμώντας την εκπαίδευση με καθαρά οικονομικές μεταβλητές

Παρόλο που το περιβάλλον της τάξης του δεν είναι και το καλύτερο, με αρκετούς μαθητές αυθάδεις και προβληματικούς στη συμπεριφορά τους, ο Χένρι υιοθετεί μια παιδαγωγική μέθοδο αποτελεσματική για τους ατίθασους εφήβους. Αντιμετωπίζει το χλευασμό και τις επιθέσεις με μια απάθεια που καθηλώνει.

Η κάμερα δεν εστιάζει μόνο στο σχολικό περιβάλλον (αν το έκανε η ταινία θα αποτελούσε μια αμερικανική εκδοχή του φιλμ «Ανάμεσα στους Τοίχους»). Ακολουθεί το Χένρι στην προσωπική του ζωή, επιδεικνύοντας στο θεατή ένα χαρακτήρα μοναχικό, παρορμητικό, γενναιόδωρο και καταθλιπτικό. Νοιάζεται για τον άρρωστο παππού του, περιμαζεύει μια μικρή πόρνη από το δρόμο και της παρέχει φιλοξενία, βγαίνει με μια συνάδελφό του…

Ωστόσο, δείχνει να μη δένεται ουσιαστικά με κανέναν, κρατώντας μια απόσταση (ασφαλείας;) από όλους και όλα. Με τον ειλικρινή και ευθύ τρόπο συμπεριφοράς του κατακτά τους περισσότερους από αυτούς που συσχετίζεται. Ο ίδιος, όμως, μένει ψυχρός και άδειος δείχνοντας να έχει προσκολλήσει στις αναμνήσεις μιας παιδικής ηλικίας που εμφανίζονται σε τακτά διαστήματα ως εικόνες μπροστά του (ως flash-backs), μπερδεύονται με την πραγματικότητα που ζει και τη χρωματίζουν ανάλογα.

Κριτική

Ξεκινώντας από την αναπαράσταση ενός εκπαιδευτικού περιβάλλοντος της σύγχρονης εποχής, ο λόγος του Τόνι Κέι προεκτείνεται στην κοινωνία εισχωρώντας ακόμη και στην ψυχή του ανθρώπου. «Detachment» είναι ο αυθεντικός τίτλος του έργου συμπυκνώνοντας την απόσπαση, την αποσύνδεση, τη μοναξιά και την αδιαφορία, σε τελική ανάλυση, που κατατρύχει το σύγχρονο κόσμο. Αυτή η ιδέα του «detachment», ανησυχητική και «πανταχού παρούσα», διαπερνά και διαβρώνει τις σχέσεις μεταξύ καθηγητών-μαθητών, σχολείου και κοινωνίας, και των ανθρώπων γενικότερα οι οποίοι διασταυρώνονται χωρίς ποτέ να γνωριστούν πραγματικά.

Ο ήρωας επαναλαμβάνει συχνά ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν διάφορα προβλήματα να αντιμετωπίσουν και να βάλουν σε τάξη ένα χάος. Απορροφημένοι καθώς είναι, ο καθένας με τα δικά του, αποκόπτονται βαθμιαία από τους άλλους οδηγούμενοι σε μια ολική αποξένωση, ακόμη και από τον εαυτό τους. Αυτή η κεντρική ιδέα του έργου ανακοινώνεται ήδη από την αρχή της ταινίας με την αναφορά μιας εμβληματικής φράσης του Αλμπέρ Καμύ.

Ως προς τις αφηγηματικές μεθόδους του σκηνοθέτη, σε αυτήν την ταινία, μπορούμε να διακρίνουμε μια πρωτοτυπία στη φόρμα και στη δομή της ιστορίας του. Με έξυπνα ρακόρ, ο λόγος συχνά πυκνά ταυτίζεται με μια εικόνα, μια φωτογραφία, ένα σκίτσο ακόμη και με το σχέδιο πάνω σε ένα γλυκό (η μαθήτρια Meredith είναι η μόνη που τρώει το μαύρο γλυκό με το λυπητερό ανθρωπάκι πριν ολοκληρώσει μια αποτρόπαια πράξη). Οι μαρτυρίες των καθηγητών εν είδη συνεντεύξεων ή και εξομολογήσεων μαζί με μια προτίμηση στους ανθρώπους του περιθωρίου έρχονται να ολοκληρώσουν μια πρωτότυπη αφήγηση που θυμίζει ταινίες του ’70.

Ο Άντριεν Μπρόντι αφού μελέτησε εις βάθος το χαρακτήρα του ιδιόμορφου καθηγητή τον αποτυπώνει με μια ιδιαίτερη λεπτότητα και χάρη. Η ταύτισή του με το πρόσωπο που υποδύεται είναι μοναδική. Σε αυτό προφανώς συνέβαλαν και οι επιρροές που έχει δεχτεί από τον πατέρα του ο οποίος ήταν καθηγητής ιστορίας στη Νέα Υόρκη.

 Η σκηνοθεσία είναι ευρηματική: παίζει λίγο με ένα ντοκουμενταρίστικο ύφος και εμβόλιμα χρησιμοποιεί animation.  Εντυπωσιακό ότι τους δευτερεύοντες ρόλους ενσαρκώνουν μια πλειάδα πολύ γνωστών ηθοποιών όπως ο Τζέιμς Κάαν, η Μάρσια Γκέι Χάρντεν (βραβευμένη με Όσκαρ για την ταινία Πόλοκ), η Μπλάιθ Ντάνερ, (μητέρα της Γκουίνεθ Πάλτροου), η Λούσι Λιού, ο Τιμ Μπλέικ (τον είδαμε και στον Λίνκολν). Αν και το θέμα είναι δύσκολο και βαρύ και ή ίδια η ταινία είναι καταθλιπτική σε κανένα σημείο δεν ξεπέφτει και δεν γίνεται ένα εύκολο μελό. 

Τα «Μαθήματα Ζωής» είναι μια δυνατή ταινία πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη, πάνω στον εαυτό μας και τους άλλους, τη μοναξιά, το χάος της ζωής, την απελπισία και την ελπίδα.

Βραβεία - Διακρίσεις

Επίσημη Συμμετοχή – Tribeca Film Festival
Επίσημη Συμμετοχή – Tokyo Film Festival
Μεγάλο Βραβείο & Βραβείο Κοινού – Festival Valenciennes
Βραβείο Fipresci & Βραβείο Cartier - Deauville Film Festival
Βραβείο Κοινού - Sao Paulo International Film Festival

 Το trailer της ταινίας

https://youtu.be/Yrtwiby_tT4

Η Κινηματογραφική λέσχη της Γ΄ ΕΛΜΕ-Θ συνεχίζει και την φετινή χρονιά τις προβολές ταινιών με θέμα την εκπαίδευση.

Πίσω απ' τους τοίχους 
(Song for a Raggy Boy), Παρασκευή 20 Οκτώβρη, στις 7μμ στο 1ο Γυμνάσιο Συκεών.

(Θα ακολουθήσει κουβέντα για την ταινία και το πρόγραμμα των  επόμενων ταινιών της λέσχης.)


Συμπαραγωγή Ιρλανδίας- Αγγλίας -Δανίας-Ισπανίας, 2003 

Δραματική, Έγχρωμη/ Διάρκεια:94' 
- Ευρωπαϊκή ταινία, σε σκηνοθεσία Έιλινγκ Γουόλς με τους: Αϊνταν Κουίν, Ίαν Γκλεν, Λίαν Μέρσερ.

Υπόθεση:

Ιρλανδία 1939. Ο Γουίλιαμ Φράνκλιν, ύστερα από την τραυματική εμπειρία του Ισπανικού Εμφύλιου Πολέμου, κατά τη διάρκεια του οποίου έχασε την αγαπημένη του και φιλικά του πρόσωπα, επιστρέφει στη γενέτειρά του, την Ιρλανδία το 1939. Με την ψυχή του σημαδεμένη από τις φρικιαστικές στιγμές που έζησε στους αιματοβαμμένους δρόμους της Μαδρίτης,  βρίσκει δουλειά ως καθηγητής Λογοτεχνίας σ’ ένα καθολικό αναμορφωτήριο αρρένων. Γρήγορα θα διαπιστώσει ότι το ίδρυμα μοιάζει περισσότερο με μεσαιωνική φυλακή παρά με σχολείο. Οι συνθήκες διαβίωσης των νεαρών έχουν μετατραπεί σ’ έναν καθημερινό αγώνα επιβίωσης μέσα στο βάναυσα σκληρό περιβάλλον του αναμορφωτηρίου, όπου η σωματική και ψυχολογική βία είναι το βασικό μέσο «συμμόρφωσης» και πειθαναγκασμού των τροφίμων από τους υπεύθυνους του ιδρύματος. Ο καθηγητής Φράνκλιν, όμως, αναπτύσσει μια ιδιαίτερη σχέση με τα παιδιά και είναι αποφασισμένος να προσφέρει όχι μόνο τις γνώσεις του αλλά να χαρίσει και την πνευματική ελευθερία σ’ αυτά τα καταπιεσμένα, θυμωμένα και ταλαιπωρημένα αθώα πλάσματα, ερχόμενος, βέβαια, σε ρήξη με το ισχύον σύστημα του ιδρύματος. Οι συνέπειες της τελικής σύγκρουσης θα είναι ανυπολόγιστες.
Από τον ένα φασισμό στον άλλον! Η Γκουέρνικα έχει την εξωτερική και εσωτερική όψη της. Στην Ισπανία οι φασιστικές βόμβες ισοπέδωναν χωριά και σακάτευαν αδιάκριτα τους ανθρώπους. Στην Ιρλανδία, η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Η καθολική εκκλησία βιάζει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μικρά παιδιά, που είχαν την ατυχία να πέσουν στα χέρια της. 

 Κριτική

Η ταινία δεν είναι επινοημένη, για να υπάρξουν αντιρρήσεις! Η ιστορία της είναι αληθινή. Στηρίζεται στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Πάτρικ Γκάλβιν. Είναι άκρως αποκαλυπτική. Με πολύ λεπτές πινελιές μάς γνωρίζει το βάθος του αυταρχισμού. Του αυταρχισμού που πηγάζει από αρρωστημένα μυαλά, αλλά, κυρίως, από τη δύναμη της εξουσίας. Της ανεξέλεγκτης εξουσίας. Της εξουσίας που περιχαρακώνεται πίσω από στεγανά και θεσμούς που διεκδικούν - και απολαμβάνουν - το απυρόβλητο! Της εξουσίας που δε σέβεται τον άνθρωπο. Της αυταρχικής καπιταλιστικής (φασιστικής) εξουσίας! (Μαζί, βέβαια, και της εκκλησιαστικής)
 Φτάνοντας ο Φράνκλιν στο αναμορφωτήριο - εκεί μόνον μπόρεσε, λόγω των φρονημάτων του, να βρει εργασία - έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με ένα αυταρχικό - θεοκρατικό - στρατοκρατικό σύστημα εκπαίδευσης. Κάθε αταξία των παιδιών - θυμάτων, κάθε λάθος, πληρώνεται με βουρδουλιές! Αλλά και όταν δεν υπάρχουν «παραβάσεις», όταν τα παιδιά είναι υπάκουα, πάλι δε γλιτώνουν. Οι εκπαιδευτές-παπάδες πρέπει πάνω στα παιδιά να χορτάσουν τα βίτσια τους. Άλλος τα άγρια ένστικτά του (βουρδουλιές) και άλλος τις άγριες σεξουαλικές του παρορμήσεις (βιασμός). Αλλά και την ώρα της «χαλάρωσης», την ώρα δηλαδή που βγαίνουν στην αυλή, και εκεί ο φασισμός τρίζει τα δόντια του. Τα παιδιά χωρίζονται μεταξύ τους με τοίχους. Από τη μια μεριά ο ένας αδερφός και από την άλλη ο άλλος. Καμία επαφή μεταξύ τους. Ούτε καν ματιές. Και είναι αδέρφια! Και είναι σχεδόν μωρά ακόμα (8-10 χρόνων)! Και είναι τόσο μόνα! Πάνω απ' όλα, προέχει η πειθαρχία! Η πειθαρχία που καταλήγει στην υποταγή!

Ο Φράνκλιν δε μένει απαθής μπροστά σε αυτή την κατάσταση (πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό, ο ίδιος εθελοντικά πήγε και έβαλε τα στήθια του στην Ισπανία!). Ο αγώνας του στο σχολείο γίνεται σε δυο μέτωπα. Το ένα είναι να νικήσει ή έστω να περιορίσει, όσο αυτό είναι δυνατόν, την αυθαιρεσία των παπάδων-εκπαιδευτών. Συγκρούεται ανοιχτά μαζί τους. Το άλλο μέτωπο είναι τα παιδιά. Πρέπει να κάνει αυτά τα τρομοκρατημένα αγρίμια, ανθρώπους. Να γλυκάνει τις πληγές τους. Να ανοίξει τα αυτιά και τα μάτια τους. Να τα μάθει να αγαπούν τα γράμματα, τη σκέψη, την αξιοπρέπεια. Δεν μπορώ να σας πω ποιο κομμάτι του αγώνα του είναι πιο αναγκαίο. Μπορώ να σας πω, όμως, ποιο από τα δυο κομμάτια είναι το ποιο όμορφο. Το μέτωπο των παιδιών είναι το αριστούργημα, σας βεβαιώνω!

Πώς ανοίγουν την άνοιξη τα λουλούδια; Έτσι, ακριβώς, άνοιξαν οι «ψυχές» αυτών των βασανισμένων και καταπιεσμένων παιδιών από τους ποιητές και τα ποιήματα. Κάθε στίχος, που μάθαιναν από το δάσκαλο, άνοιγε μέσα τους και από ένα πέταλο, από το υπέροχο λουλούδι, που κουβαλάει στην «ψυχή» και στο νου του, ο κάθε αγνός άνθρωπος. Σιγά - σιγά, αυτά τα παιδιά που γρύλιζαν, έμαθαν να απαγγέλλουν ποιήματα! Και όχι μόνον να απαγγέλλουν, αλλά να κατανοούν και το νόημα, να αντιλαμβάνονται την ουσία. Από εκεί και πέρα, όπως είναι φυσικό, η αντίσταση στον αυταρχισμό και την καταπίεση είναι ζήτημα χρόνου. Δάσκαλος και παιδιά θα παλέψουν. Θα θρηνήσουνε θύματα («Ενα τραγούδι -δηλαδή μοιρολόγι- για ένα "ατίθασο" παιδί», είναι ο αγγλικός τίτλος). Θα σημειώσουν, όμως, και νίκες.
 

Το ωραίο και χρήσιμο περιεχόμενο ακολουθεί και η φόρμα. Διακριτική, όπως ένας στίχος ποιήματος, είναι η κινηματογράφηση. «Αθόρυβη» η μηχανή περιγράφει αδρά το κολαστήριο. Οι σκιές και το φως στη φωτογραφία, αλλά και τα πρόσωπα, συνθέτουν εκφραστικούς πίνακες ζωγραφικής. Από κοντά το μοντάζ και η μουσική. Και πάνω απ' όλα οι ερμηνείες. Τελικά έχουμε ένα κομψοτέχνημα... 
Σκηνοθεσία: Έισλινγκ Γουόλς.

Παίζουν: Αϊνταν Κουίν (άριστος), Ιαν Γκλεν (πολύ καλός), Λίαν Μέρσιερ, Κρις Νιούμαν.

(Δείτε το τρέιλερ της ταινίας)

Με την ταινία «Απαγορευμένη εκπαίδευση» ολοκληρώνεται ο 1ος κύκλος προβολών στην Κιν/φική Λέσχη της Γ΄ ΕΛΜΕ-Θ

Γ΄ ΕΛΜΕ - ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ                        Θεσσαλονίκη 18 /5/ 2017

Πρ. Κορομηλά 51 τκ 54622                                  

 e-mail:  gelmeth3@gmail.com

τηλ. Επικοινωνίας 6979850143

http://3elmethess.blogspot.gr/

Η κινηματογραφική λέσχη της Γ΄ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης ολοκληρώνει τον 1^ο κύκλο των προβολών της φετεινής χρονιάς με την ταινία: 

 Απαγορευμένη Εκπαίδευση

Τετάρτη 24 Μάη στο 1^ο γυμνάσιο Συκεών στις 7.30μμ

Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) του German Doin είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ για την εκπαίδευση που κυκλοφόρησε το 2012.

Περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ οίκον διδασκαλία.

Ξεκινά με έναν ενδιαφέροντα παραλληλισμό ανάμεσα στον Μύθο του Σπηλαίου της Πολιτείας του Πλάτωνα και μιας σύγχρονης μαθητικής τάξης.

Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε 10 θεματικά επεισόδια, το καθένα από τα οποία παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του σχολείου και έξω από αυτό.

Τα θέματα περιλαμβάνουν την ιστορία του σχολικού συστήματος, την εξουσία και δύναμη στα σχολεία, την αξιολόγηση και το διαχωρισμό των μαθητών, την κοινωνική λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και το ρόλο των εκπαιδευτικών και των οικογενειών.

Η ταινία περιέχει σχεδόν 30 λεπτά κινουμένων σχεδίων και μια φανταστική δραματοποιημένη ιστορία που συνδέει τα επεισόδια.

Είναι η πρώτη Ισπανική ταινία που χρηματοδοτήθηκε μέσω της μεθόδου πληθοχρηματοδότησης και προβλήθηκε ταυτόχρονα σε 130 πόλεις, σε 13 χώρες, με συνολικό αριθμό 18.000 θεατών μέσα σε μια μέρα.

Μια ταινία για την εκπαίδευση, το σχολείο, τους εκπαιδευτικούς (ή μήπως εκπαιδευτές;) που επιχειρεί να δει με μια άλλη ματιά, πολύ κριτική, το σύστημα μόρφωσης και σχολικής φοίτησης. Που αναζητά απαντήσεις σε ατέρμονα ερωτήματα για τη μάθηση και την εκπαίδευση.

  

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                    Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Γιάννης Λαθήρας                                          Νίκος Παλάντζας