Γ΄ ΕΛΜΕ - ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ Θεσσαλονίκη 15 /11/
2017
Πρ. Κορομηλά 51 τκ 54622
e-mail: gelmeth3@gmail.com
http://3elmethess.blogspot.gr/
Όλοι /όλες στην πορεία για την επέτειο Παρασκευή 17 Νοέμβρη στις 5:30 μμ στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης
Συμπληρώνονται φέτος 44 χρόνια από την ηρωική και
«αγέραστη» εξέγερση της νεολαίας ενάντια στη λαομίσητη, αμερικανοκίνητη χούντα
των συνταγματαρχών.
Θεωρούμε βεβήλωση της μνήμης του Πολυτεχνείου που στις πύλες του γράφτηκαν τα περίφημα συνθήματα: Έξω οι ΗΠΑ, Έξω το ΝΑΤΟ, το να αναφωνεί η κυβέρνηση ότι οι «κοινές αξίες που μοιραζόμαστε με τις ΗΠΑ» και η συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ (επέκταση άδειας βάσης Σούδας, δισεκατομμύρια για όπλα), εγγυώνται τη σταθερότητα και την ασφάλεια της χώρας(!), στην πρόσφατη συνάντηση με τον πρόεδρο των ΗΠΑ· της χώρας που επέβαλλε το τυραννικό καθεστώς στην πατρίδα μας!
Οι φετινές εκδηλώσεις γίνεται μέσα σε μια πρωτότυπη συγκυρία, σε ένα πραγματικό και κρίσιμο σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται η ελληνική κοινωνία, η Ευρώπη αλλά και ολόκληρος ο κόσμος. Βιώνουμε μια εποχή της πιο βαθιάς δομικής οικονομικής κρίσης. Ανεργία, λεηλασία του δημόσιου πλούτου, διάλυση του κοινωνικού κράτους , εφιαλτικό αδιέξοδο της νέας γενιάς … που μεγαλώνει μέσα σε συνεχή μνημόνια, έρχεται καθημερινά αντιμέτωπη με το «Νέο Σχολείο» των λίγων, την εκμετάλλευση της μαθητείας, τις ουρές του ΟΑΕΔ, τον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα, τη μετανάστευση.
Εποχή νέων φονικών πολέμων, ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, ανελέητης καταστροφής της φύσης, τεράστιων προσφυγικών ροών, αναβίωσης του φασιστικού «τέρατος».
Οι εξελίξεις στη χώρα μας θέτουν επί τάπητος το δίλημμα: Υποταγή στο δρόμο της λαϊκής εξαθλίωσης των 1-2-3… διαρκών μνημονίων, στρατηγική ήττα και παράδοση;
Ή ανασύνταξη και αντεπίθεση του μαζικού λαϊκού κινήματος για την αντίσταση και την ανατροπή;
Σε αυτές τις ημέρες, της καταστροφής και της αναζήτησης ελπίδας, ο εξεγερτικός Νοέμβρης του 73 έχει να μας διδάξει πολλά.
44 χρόνια τώρα, πολλοί προσπαθούν να σβήσουν το Πολυτεχνείο από τη συλλογική συνείδηση, το μοναδικό όμως που αποδεικνύουν είναι το συνεχές άγχος και τον φόβο των κυρίαρχων για το μήνυμα της εξέγερσης.
Γιατί ο Νοέμβρης του 73 πλανιέται ακόμα πάνω από τους δρόμους του αγώνα. Ανάβει τη φλόγα της ανατροπής μέσα στις καρδιές χιλιάδων νέων ανθρώπων. Για ακόμα μία φορά έρχεται να θυμίσει πως ο τρόπος επιβολής κατακτήσεων είναι αυτός του εξεγερμένου λαού που οργανώνεται για να νικήσει.
Τα συστημικά ΜΜΕ, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του συστήματος εξουσίας πασχίζουν να μας πείσουν πως ο δρόμος, της αέναης λιτότητας, της διάλυσης του κοινωνικού ιστού, της ταπεινωτικής εποπτείας και της υποταγής είναι μονόδρομος. Αλλά και τότε ένας αντίστοιχος «μονόδρομος» βάρυνε τον Ελληνικό λαό. Το κλίμα ήταν πολιτικά καταθλιπτικό, πολλοί μιλούσαν για «ανημποριά», «τίποτα δεν γίνεται» , «όλα είναι κανονισμένα», για οριστική ήττα του λαού που είχε μπει στο «γύψο». Τότε λοιπόν που η χούντα φάνταζε ανίκητη και αιώνια, μπήκε ορμητικά στην ιστορία η κατάληψη του Πολυτεχνείου, που άλλαξε τη πραγματικότητα περιγελώντας τον χουντικό «μονόδρομο».
Το μήνυμα της εξέγερσης εκείνου του Νοέμβρη έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι και στα νέα «There Is No Alternative», στους απελπιστικούς μονόδρομους που μας προτάσσουν, θα υπάρχουν πάντα οι δρόμοι που ανοίγουν οι λαοί με τη πάλη τους.
Μια τέτοια εξέγερση σήμερα αντιστοιχεί στη πάλη για την ανατροπή της κοινωνικής βαρβαρότητας.. Μπορούμε όμως; Η απάντηση είναι Ναι.
Με μια θεμελιακή προϋπόθεση. Να μην αντιμετωπίσουμε τη σημερινή κατάσταση στατικά, αλλά να επιχειρήσουμε να παρέμβουμε σε αυτή με το πνεύμα, την κατεύθυνση, την τόλμη και την αποφασιστικότητα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου. Μπροστά στο σταυροδρόμι να ανοίξουμε το δρόμο της ανατροπής. Σήμερα η πάλη για το ψωμί, την παιδεία και την ελευθερία της εποχής μας, εποχής ασύλληπτου πλούτου, και εκπληκτικών επιτευγμάτων της επιστήμης και του ανθρώπινου πολιτισμού, μπορεί να γίνει το σύνθημα της σύγχρονης εξέγερσης του λαού για τα δικαιώματά του, για κατακτήσεις στο σήμερα, με όπλο ένα αποφασιστικό, μαχητικό, συντονισμένο και πολιτικά επικίνδυνο λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα.
Μπορούμε κι εμείς οι εκπαιδευτικοί σε ενιαίο μέτωπο με τους μαθητές μας και τους εργαζόμενους γονείς τους να συμβάλλουμε ώστε ο λαός και η νεολαία να έρθουν δυναμικά στο προσκήνιο και να καθορίσουν τις εξελίξεις.
Γιατί τελικά ο μόνος δρόμος που αξίζει είναι αυτός που ανοίγουμε εμείς οι ίδιοι!
Πρ. Κορομηλά 51 τκ 54622
e-mail: gelmeth3@gmail.com
http://3elmethess.blogspot.gr/
για τα
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ της νέας εποχής!
Όλοι /όλες στην πορεία για την επέτειο Παρασκευή 17 Νοέμβρη στις 5:30 μμ στο Πολυτεχνείο Θεσσαλονίκης
Θεωρούμε βεβήλωση της μνήμης του Πολυτεχνείου που στις πύλες του γράφτηκαν τα περίφημα συνθήματα: Έξω οι ΗΠΑ, Έξω το ΝΑΤΟ, το να αναφωνεί η κυβέρνηση ότι οι «κοινές αξίες που μοιραζόμαστε με τις ΗΠΑ» και η συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ (επέκταση άδειας βάσης Σούδας, δισεκατομμύρια για όπλα), εγγυώνται τη σταθερότητα και την ασφάλεια της χώρας(!), στην πρόσφατη συνάντηση με τον πρόεδρο των ΗΠΑ· της χώρας που επέβαλλε το τυραννικό καθεστώς στην πατρίδα μας!
Οι φετινές εκδηλώσεις γίνεται μέσα σε μια πρωτότυπη συγκυρία, σε ένα πραγματικό και κρίσιμο σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται η ελληνική κοινωνία, η Ευρώπη αλλά και ολόκληρος ο κόσμος. Βιώνουμε μια εποχή της πιο βαθιάς δομικής οικονομικής κρίσης. Ανεργία, λεηλασία του δημόσιου πλούτου, διάλυση του κοινωνικού κράτους , εφιαλτικό αδιέξοδο της νέας γενιάς … που μεγαλώνει μέσα σε συνεχή μνημόνια, έρχεται καθημερινά αντιμέτωπη με το «Νέο Σχολείο» των λίγων, την εκμετάλλευση της μαθητείας, τις ουρές του ΟΑΕΔ, τον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα, τη μετανάστευση.
Εποχή νέων φονικών πολέμων, ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, ανελέητης καταστροφής της φύσης, τεράστιων προσφυγικών ροών, αναβίωσης του φασιστικού «τέρατος».
Οι εξελίξεις στη χώρα μας θέτουν επί τάπητος το δίλημμα: Υποταγή στο δρόμο της λαϊκής εξαθλίωσης των 1-2-3… διαρκών μνημονίων, στρατηγική ήττα και παράδοση;
Ή ανασύνταξη και αντεπίθεση του μαζικού λαϊκού κινήματος για την αντίσταση και την ανατροπή;
Σε αυτές τις ημέρες, της καταστροφής και της αναζήτησης ελπίδας, ο εξεγερτικός Νοέμβρης του 73 έχει να μας διδάξει πολλά.
44 χρόνια τώρα, πολλοί προσπαθούν να σβήσουν το Πολυτεχνείο από τη συλλογική συνείδηση, το μοναδικό όμως που αποδεικνύουν είναι το συνεχές άγχος και τον φόβο των κυρίαρχων για το μήνυμα της εξέγερσης.
Γιατί ο Νοέμβρης του 73 πλανιέται ακόμα πάνω από τους δρόμους του αγώνα. Ανάβει τη φλόγα της ανατροπής μέσα στις καρδιές χιλιάδων νέων ανθρώπων. Για ακόμα μία φορά έρχεται να θυμίσει πως ο τρόπος επιβολής κατακτήσεων είναι αυτός του εξεγερμένου λαού που οργανώνεται για να νικήσει.
Τα συστημικά ΜΜΕ, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του συστήματος εξουσίας πασχίζουν να μας πείσουν πως ο δρόμος, της αέναης λιτότητας, της διάλυσης του κοινωνικού ιστού, της ταπεινωτικής εποπτείας και της υποταγής είναι μονόδρομος. Αλλά και τότε ένας αντίστοιχος «μονόδρομος» βάρυνε τον Ελληνικό λαό. Το κλίμα ήταν πολιτικά καταθλιπτικό, πολλοί μιλούσαν για «ανημποριά», «τίποτα δεν γίνεται» , «όλα είναι κανονισμένα», για οριστική ήττα του λαού που είχε μπει στο «γύψο». Τότε λοιπόν που η χούντα φάνταζε ανίκητη και αιώνια, μπήκε ορμητικά στην ιστορία η κατάληψη του Πολυτεχνείου, που άλλαξε τη πραγματικότητα περιγελώντας τον χουντικό «μονόδρομο».
Το μήνυμα της εξέγερσης εκείνου του Νοέμβρη έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι και στα νέα «There Is No Alternative», στους απελπιστικούς μονόδρομους που μας προτάσσουν, θα υπάρχουν πάντα οι δρόμοι που ανοίγουν οι λαοί με τη πάλη τους.
Μια τέτοια εξέγερση σήμερα αντιστοιχεί στη πάλη για την ανατροπή της κοινωνικής βαρβαρότητας.. Μπορούμε όμως; Η απάντηση είναι Ναι.
Με μια θεμελιακή προϋπόθεση. Να μην αντιμετωπίσουμε τη σημερινή κατάσταση στατικά, αλλά να επιχειρήσουμε να παρέμβουμε σε αυτή με το πνεύμα, την κατεύθυνση, την τόλμη και την αποφασιστικότητα των εξεγερμένων του Πολυτεχνείου. Μπροστά στο σταυροδρόμι να ανοίξουμε το δρόμο της ανατροπής. Σήμερα η πάλη για το ψωμί, την παιδεία και την ελευθερία της εποχής μας, εποχής ασύλληπτου πλούτου, και εκπληκτικών επιτευγμάτων της επιστήμης και του ανθρώπινου πολιτισμού, μπορεί να γίνει το σύνθημα της σύγχρονης εξέγερσης του λαού για τα δικαιώματά του, για κατακτήσεις στο σήμερα, με όπλο ένα αποφασιστικό, μαχητικό, συντονισμένο και πολιτικά επικίνδυνο λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα.
Μπορούμε κι εμείς οι εκπαιδευτικοί σε ενιαίο μέτωπο με τους μαθητές μας και τους εργαζόμενους γονείς τους να συμβάλλουμε ώστε ο λαός και η νεολαία να έρθουν δυναμικά στο προσκήνιο και να καθορίσουν τις εξελίξεις.
Γιατί τελικά ο μόνος δρόμος που αξίζει είναι αυτός που ανοίγουμε εμείς οι ίδιοι!
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΘΗΡΑΣ ΝΙΚΟΣ
ΠΑΛΑΝΤΖΑΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου