Γ΄ΕΛΜΕ-ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ Θεσσαλονίκη 22/1/2025
Πρ. Κορομηλά 51 τηλ.
6978300483
e-mail: gelmeth3@gmail.com
http://3elmethess.blogspot.gr/
fb : Γ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης.
Ανησυχητικό περιστατικό με λιποθυμία μαθήτριας της
δευτέρας τάξης συνέβη στο 1ο Γυμνάσιο στις Συκιές καθώς συμμετείχε σε
challenge του Τικ Τοκ.
Το περιστατικό έγινε εν ώρα διαλείμματος και τα παιδιά
σχημάτισαν κύκλο, για να μην φαίνεται η μαθήτρια, που υποβλήθηκε σε
«δοκιμασία πρόκλησης κατακράτησης αναπνοής». Το γεγονός διακόπηκε από την
παρέμβαση εφημερευόντων εκπαιδευτικών. Η μαθήτρια στη συνέχεια, όταν πήγαν τα
παιδιά στην αίθουσα, δεν αισθάνθηκε καλά, και έχασε για λίγο τις αισθήσεις της
Η διεύθυνση του σχολείου και οι εκπαιδευτικοί αντέδρασαν άμεσα καλώντας
ασθενοφόρο, που την μετέφερε σε νοσοκομείο. Εκεί διαπιστώθηκε ότι είναι σε καλή
κατάσταση. Από το σχολείο έγινε και ενημέρωση προς τους γονείς. Το περιστατικό
απόκτησε μεγάλη δημοσιότητα από τα ΜΜΕ, που με την υπερπροβολή γεγονότων και περιστατικών
μπορεί να οδηγήσει σε διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και άρα σε
περαιτέρω αύξηση των κρουσμάτων βίας.
Τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, όπως η απομόνωση, η εύκολη
πρόσβαση σε επικίνδυνες πληροφορίες και η πίεση για αποδοχή από τους
συνομηλίκους, ενδέχεται να εντείνουν την επιθυμία των νέων να συμμετέχουν σε
τέτοιες προκλήσεις. Η κοινωνική πίεση και η ανάγκη για επιβεβαίωση σε έναν
κόσμο που συχνά φαίνεται να αξιολογεί την αξία των ατόμων βάσει των
"likes" και των "shares" μπορούν να οδηγήσουν σε
επικίνδυνες συμπεριφορές.
Οι «λύσεις» που αναπόφευκτα προκύπτουν είναι η αυστηροποίηση
των ποινών προς τους μαθητές-γονείς, ο αυστηρός πειθαρχικός έλεγχος των
εκπαιδευτικών. Το ισχύον νομικό πλαίσιο της χώρας, είναι αρκούντως
αυστηρό, και η περαιτέρω αυστηροποίηση του όχι μόνο δεν θα έχει
θετικές συνέπειες, αλλά θα εγκλωβίσει παιδιά και νέους σε φαύλο κύκλο
παραβατικότητας.
Για μας τους εκπαιδευτικούς τα φαινόμενα παραβατικότητας,
απαξίωσης του σχολείου και της γνώσης, της απάθειας, αδιαφορίας των μαθητών μας
απασχολούν βασανιστικά τα τελευταία χρόνια και προσπαθούμε μέσα σε χίλιες
δυο αντιξοότητες να βρούμε τις παιδαγωγικο-κοινωνικές απαντήσεις. Γιατί αφορά
πρωτίστως την ουσία της παιδαγωγικής μας αποστολής και του ρόλου μας στο
δημόσιο σχολείο.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι να φοβόμαστε ότι αυτή η νεολαία
που δεν έχει τίποτα να κοιτάει στο μέλλον μπορεί και να αντιδράσει με τρόπους
απρόβλεπτους. Η έλλειψη προσδοκιών σε μια εποχή που
εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες ζουν στο κοινωνικό λυκόφως, σε μια εποχή
αέναης λιτότητας, φτώχειας, εξωφρενικής ακρίβειας, του υποκατώτατου
μισθού, της μαθητείας –δουλείας, της γιγαντιαίας και ενίοτε ανακυκλούμενης
ανεργίας των νέων, της επισφάλειας, των 500χιλ. παιδιών μας που μεταναστεύουν
στο εξωτερικό οδηγεί τους νέους να ψάχνουν αλλού «διεξόδους» και «χαρά».
Οι σύγχρονες τεχνολογίες επικοινωνίας και πληροφορικής
κάνουν διάφορα συμβάντα να γίνονται γνωστά και να αφορούν πολύ μεγάλες μάζες
πληθυσμού. Τώρα πια επειδή όλα τα παιδιά έχουν κινητό, ένα βίντεο θα αναρτηθεί
σε εφαρμογές όπως το tik tok και θα γίνει viral. Αυτό δημιουργεί μια
ανταγωνιστική πλατφόρμα, όπου τα παιδιά ανταγωνίζονται ποιο θα είναι το πιο
κοινωνικά επιθυμητό και ορατό. Σε αυτόν το «ανταγωνισμό» ακόμα και η αρνητική
επιθυμότητα είναι καλύτερη από τη μη ορατότητα.
Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι είναι εύκολο να δαιμονοποιούμε
τα παιδιά. Αν δεν αλλάξει αυτό, αν δεν υποκατασταθεί από μια αντίληψη της
“πραγματικής» πραγματικότητας και όχι από αυτή την εικονική πραγματικότητα στην
οποία αρκούμαστε να νομίζουμε ότι μπορούμε να ζούμε για πάντα, θεωρούμε ότι θα
υπάρξουν αρνητικές συνέπειες όχι μόνο στα παιδιά αλλά και σε εμάς τους ίδιους.
Αυτή είναι η πρώτη εξήγηση της ποιοτικής μεταβολής των περιστατικών.
Οι αξίες που επιβάλλονται μέσα από αυτές τις εφαρμογές είναι
απόλυτα αντίθετες με αυτές που επιχειρούμε απελπισμένα να εμπνεύσουμε τους
μαθητές μας . Γι αυτό έχουμε χρέος να τις στηλιτεύσουμε με τον πιο
κατηγορηματικό τρόπο. Δεν είναι «απλά παιχνίδια» είναι η επιβολή
του βάρβαρου, παράλογου, παρηκμασμένου πολιτισμού του κυρίαρχου
συστήματος στα παιδιά μας απ’ αυτούς που τα έχουν στερήσει το πραγματικό
παιχνίδι, το γέλιο, τη χαρά και την ελπίδα! Όταν το κινητό τηλέφωνό του
εφήβου είναι δυστυχώς «όλη του η ζωή, όλη η τέχνη του, όλοι οι
φίλοι του», το φαινόμενο δεν αντιμετωπίζεται με 10.000 αποβολές !
Απαιτείται μια συνολική στρατηγική παρέμβασης σε επίπεδο
κοινότητας (σχολείο, γειτονιά) με κυρίαρχο στοιχείο την ανάπτυξη της
αλληλεγγύης και την συνοχή για να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες που οδηγούν ένα
νέο ή ένα παιδί να ασκήσει βία στο εαυτό του ή στους συνομηλίκους του.
Ο δρόμος είναι η ενίσχυση της αλληλεγγύης και της αίσθησης
κοινότητας και της πεποίθησης ότι τα παιδιά μαζί, συνεργαζόμενα μπορούν να
κάνουν το μέλλον τους καλύτερο. Αυτό που ξεχάσαμε είναι η χαρά της συλλογικής
δημιουργίας και δράσης, η χαρά του να βλέπεις τον άλλον ως λύση στα προβλήματά
σου και όχι μια απειλή, έναν κίνδυνο ή ανταγωνιστή. Συλλογική μάθηση αντί του
άκρατου ανταγωνισμού, της βαθμοθηρίας και της εξετασιολαγνείας. Νέα
σύγχρονα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία. Εισαγωγή της τέχνης στο
σχολείο, μουσική, κινηματογράφος, θέατρο, εικαστικά κ.ά. αντί της κατάργησης
τους. Δωρεάν είσοδος των μαθητών στους χώρους τέχνης και πολιτισμού. Στέκια
νεολαίας σε κάθε γειτονιά και ανοικτά σχολεία το απόγευμα για την
ανάπτυξη δημιουργικών δραστηριοτήτων και ελεύθερο παιχνίδι. Καθεστώς
παιδαγωγικής απελευθέρωσης των εκπαιδευτικών όπου μπορούν να προκαλέσουν
θαύματα. Η ενίσχυση των ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών που πλαισιώνουν τα παιδιά. Η
προβολή θετικών προτύπων.
Τέλος, απαιτείται ανελέητη κριτική, αποδόμηση και
περιορισμοί στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Τα πολυεθνικά μεγαθήρια
που τις διαχειρίζονται θησαυρίζουν από τον ανεξέλεγκτο, επικίνδυνο εθισμό
που προκαλούν στα παιδιά μας…
